Tuesday 1 March 2011 0 comments By: machitthu

“တုႏိႈင္းမဲ့ မိဘေမတၱာ”

မိဘရဲ႕ေမတၱာကို…
ေကာင္းကင္က လမင္းႀကီးနဲ႔ မႏိႈင္းပါနဲ႔
မိဘရဲ႕ေမတၱာဟာ လမင္းႀကီးနဲ႔ မတူႏိုင္ပါဘူး။
လမင္းႀကီးမွာ လသာရက္ လမိုက္ရက္ဆိုတာ ရွိေပမယ့္
မိဘႏွစ္ပါးမွာေတာ့…
ေမတၱာကင္းတဲ့ရက္ဆိုတာ မရွိႏိုင္လို႔ပါပဲ။

မိဘရဲ႕ေမတၱာကို…
ေတာေတာင္ လွ်ဳိေျမႇာင္ၾကားက စမ္းေရနဲ႔ မႏႈိင္းပါနဲ႔၊
မိဘရဲ႕ေမတၱာဟာ စမ္းေရနဲ႔ မတူႏိုင္ပါဘူး။
စမ္းေရဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ခမ္းေျခာက္သြားတတ္ေပမယ့္
မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ေမတၱာေတြကေတာ့…
ဘယ္ေတာ့မွ ေျခာက္ခမ္းမသြားႏိုင္လို႔ပါပဲ။

မိဘရဲ႕ေမတၱာကို…
သိပ္လွတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ႔လဲ မႏိႈင္းပါနဲ႔၊
မိဘရဲ႕ေမတၱာဟာ ပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ႔လဲ မတူႏိုင္ပါဘူး။
ပန္းေတြဟာ မၾကာမီမွာ ႏြမ္းေျခာက္သြားတတ္ၾကေပမယ့္
မိဘရဲ႕ ရင္တြင္းက ေမတၱာပန္းပြင့္ေတြကေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ ႏြမ္းေျခာက္မသြားႏိုင္လို႔ပါပဲ။

မိဘရဲ႕ေမတၱာကို…
သိပ္လံုၿခံဳတဲ့ အိမ္ေလးေတြနဲ႔လဲ မႏိႈင္းပါနဲ႔၊
မိဘရဲ႕ေမတၱာဟာ အိမ္ေလးေတြနဲ႔လဲ မတူႏိုင္ပါဘူး။
အိမ္ေလးေတြဟာ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ်
အိုမင္းယိုင္နဲ႔သြားတတ္ၾကေပမယ့္
မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ေမတၱာတရားေတြကေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္ေတာ့မွ အိုမင္းမသြားၾကလို႔ပါပဲ။

မိဘေမတၱာ

တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနတဲ့
စမ္းေရပမာ ၾကည္လင္
ေသာက္သံုးသူ၏ စိတ္ႏွလံုးကို
ေအးျမလန္းဆန္းေစသည္ကာ
သူတို႔ေမတၱာ ျဖစ္ေပသည္။


ရုပ္ရည္ကြဲျပား စိတ္ထားမတူညီ
အသားအေရာင္ကြဲျပား အလြာခ်င္းလည္း မတူညီပါ
သို႔ေသာ္ညားလည္း
ႏို႔စက္မ်ားပမာ ထြက္လာေသာ
သူတို႔မ်ား၏ ေမတၱာမ်ား၏ျဖဴစင္ျခင္း
တူညီလွပါ၏။

စမိုင္းေမ

မိဘေမတၱာ...

(၁) ရာေထာင္ကုေဋ သေခ်ၤမက
ေအးၿမလွသည့္ မိဘေမတၱာ စန္းသီတာေၾကာင့္
ရင္မွာေသာက ကင္းစင္ပလ်ွက္
ခ်မ္းၿမႏွလုံး ရႊင္ၾကည္ၿပံဳး၏။


(၂) မိဘေမတၱာ စန္းေရၿပာေၾကာင့္
ရင္မွာေဒါသ ေၿပေလ်ာ့က်၍
စန္းတလႏွန္း ရႊင္ၾကည္ၿပံဳး၏။
(၃) မိဘေမတၱာ စန္းေရသာေၾကာင့္
ရင္ႏွစ္မ်က္ရွဳ႕ သားေရႊဥ
ဗဟုသုတ ပညာရ၍
ဘဝတန္ခြန္ လူရည္ခၽြန္၏။


(၄) မိဘႏွစ္ၿဖာ ထူးေမတၱာေၾကာင့္
မိဘခ်စ္သား က်င့္ၾကံပြား၍
ပညာၿပည့္ဝ ႏွလုံးႏွလ်ွက္
ေလာကအလယ္ ဂုဏ္တင့္တယ္၏။
(၄) မိဘေမတၱာ ေစတနာေၾကာင့္
သည္းခ်ာသားလွ ထက္တန္းက်၍
လူဘံုအလယ္ ဂုဏ္ၿမင့္ၾကြယ္၏။
(၅) မိဘေမတၱာ အက်င္နာေၾကာင့္
သည္းခ်ာပုတၱ စိတ္ထားလွ၍
ရႊင္ၿပႏွလွံး ပီတိဖုံး၏။
(၆) ႏွိင္းမဲ့ကမၻာ မိဘႏွစ္ၿဖာ ေရႊေမတၱာေၾကာင့္
အရိုင္းၾကမၼာ လိွဳင္းပမာ
ဝိုင္းကာၾကံဳၿပန္ ေလာကဓံကို
တြန္းလွန္ေက်ာ္လႊား ေခါင္းကားမငုိက္
စရိုက္မေၿပာင္း အက်င့္ေကာင္းၿဖင့္
ဘက္စံုဝုိင္းႏွံ ေဒါသမာန္လည္း
သည္းခံခြင့္လႊတ္နိုင္ခဲ့ပါ၏။
(၇) ေၾသာ္…မိဘေမတၱာ စန္းေရၿပာက
တရြာတေက်း အေနေဝးလည္း
သားေလးက်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာေရး
ေမတၱာေထြးယွက္ ေပးပို႔လွ်က္ပင္ ထာဝစဥ္။
(၈) ေၾသာ္… မိဘေမတၱာ စန္းသီတာ
မိဘေမတၱာ စန္းေရၿပာ
မိဘေမတၱာ အက်င္နာ
ဘယ္ခါခန္းေၿခာက္နိုင္ပါအံ့နည္း။
(၉) မိဘေမတၱာ ႏွိဳင္းဖြယ္ရာ
ဒီကမၻာမွာ ဘယ္မွာ ရွိနိုင္ပါအံ့နည္း။
(၁၀) မိဘေမတၱာ ရတနာ
ဒီကမၻာမွာ ဘယ္မွာ အစားထိုးနိုင္ပါအံ့နည္း။
(၁၁) ေၾသာ္…မၿပယ္ခ်စ္ေၾကြး ရစ္ေႏွာင္ေထြးဖက္
ပုခံုးထက္ဝယ္ တင္လွ်က္လုပ္ေကၽြး
ၿပဳစုေပးလည္း တင္ခဲ့ေက်းဇူး
ၿမင့္မိုရ္ဦးကို အထူးပင္ဆပ္၍
မကုန္နိုင္ပါေပတကား။


(၁၂) ၾကင္ၾကင္နာနာ ေမတၱာေထြးဖက္
တြယ္တာယွက္သန္း ေမတၱာလမ္းသို႔
ေၿဖာင့္တန္းမတ္စြာ လွမ္းလိုပါ၏။


စိတ္လက္ေပ်ာ္ရႊင္ ေရႊရင္ခြင္ၿဖင့္
ေန႔စဥ္ဦးခိုက္ ရွိခိုးလိုက္ပါ၏။


(ေမ့သားလွ-ဇလဂၢ)

မိဘေမတၱာသားလိမၼာ


သာဝတၳိျပည္ သာဝတၳိၿမိဳ႕မွာ အသျပာရွစ္သိန္း ခ်မ္းသာတဲ့ ပုဏၰားလင္မယား ရွိပါတယ္။ သူတို႔မွာ သားေလးေယာက္ ဖြားျမင္ပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ သားတစ္ဦးစီကို မိဘတို႔ ၀တၱရားနဲ႔အညီ ေငြအသျပာ တစ္သိန္းစီ ေပးၿပီးအိမ္ေထာင္ ရက္သားခ် ေပးလုိက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ ပုဏၰားမ ကြယ္လြန္သြား တဲ့အခါ ပုဏၰားႀကီးမွာ ေငြအသျာ ေလးသိန္းနဲ႔ တစ္ဦးတည္း က်န္ေနခဲ့တယ္။ ဒီအခါမွာ သားေလးေယာက္နဲ႔ ေခၽြးမေလးေယာက္က ငါတုိ႔အေဖက အထီးက်န္ေနၿပီ သူသာေနာက္မိန္းမ ထပ္ယူရင္ အခုက်န္ေနတဲ့ ေငြအသျပာ ေလးသိန္း ငါတို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး ၊ အေဖကို အခုလိုေသးမရွိ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရင္ ဒီအသျပာေတြ ရႏုိင္တယ္ဆုိၿပီး တိုင္ပင္ၿပီး ပုဏၰားႀကီးကို လုပ္ေကၽြးၾကပါတယ္။ စိတ္ထဲက မိဘေက်းဇူးကို သိတတ္လို႔ ျပဳစုတာ မဟုတ္ဘဲ ပုဏၰားႀကီးဧ။္ အသျပာ မ်က္နွာေၾကာင့္သာ လုပ္ေကၽြးၾကတာပါ။

ဒီလုိနဲ႔ ပုဏၰားႀကီး ယံုေလာက္တဲ့ တစ္ေန႔မွာ သားေတြက ေျပာပါတယ္။ အေဖ.. အေဖက အသက္ႀကီးၿပီ စီးပြားေရးလဲ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အေဖကိုလည္း တစ္ေယာက္ထဲ ထားရတာ စိတ္မခ်ဘူး၊ ဒီေတာ့ သားေလာက္အိမ္မွာ တေယာက္တလွည့္ လိုက္ေနပါ။ အေဖပိုင္တဲ့ အသျပာ ေလးသိန္းကိုလဲ သားတို႔ စီးအပြားအတြက္ ခြဲေ၀ေပးပါလုိ႔ ဖခင္ပုဏၰားဆီမွာ အေမြေတာင္းပါတယ္။ ပုဏၰားႀကီးကလည္း ေအာ္..ငါ့သားေတြေခၽြးမေတြက ေတာ္လုိက္၊လိမၼာလိုက္တာ။ င့ါအေပၚမွာလဲ အင္မတန္ လိမၼာေရးျခားရွိၿပီး ျပဳစုၾကတယ္ ဆုိၿပီးသူ႔မွာ က်န္ေနတဲ့ ေငြေလးသိန္းကို တစ္ေယာက္ တစ္သိန္းစီ သားေလး ေယာက္ကို ခြဲေ၀ေပးပါတယ္။ ပုဏၰားလည္းပဲ သားေတြအိမ္မွာ လုိက္ေနပါတယ္။

အေမြေတြရၿပီး တစ္လေလာက္ ၾကာေတာ့ သားႀကီးကဆူပူ ေခၽြးမက ျငဴစူေတာ့ သားလတ္အိမ္ကို သြားေနခဲ့ပါတယ္။ သားလတ္ကဆူပူ မိန္းမက ျငဴစူျပန္ေတာ့ ေနာက္သားတစ္ေယာက္ အိမ္ကိုေျပာင္းေနရ ျပန္ပါတယ္။ ေနစရာ အားကုိးစရာ မရွိေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေတြကလည္း လက္မခံ ၾကျပန္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းၿပီးေန ခဲ့ရာမွာ ေနာက္ဆံုး အားကုိးစရာ ေနစရာ မရွိေတာ့ ပုဏၰားအဖုိးအိုႀကီး ေလလြင့္ၿပီး ၿမိဳ႕တကာ ရြာတကာ မွာေတာင္းရမ္း စားေသာက္ၿပီး ေနခဲ့ရပါတယ္။

တစ္ေန႔မွာ ပုဏၰားႀကီး စဥ္းစားတယ္။ သာဝတၳိၿမိဳ႕မွာ လူေတြကို ၾကင္နာသနားတတ္၊ အားကုိးစရာ ေပးတတ္တဲ့ ရဟန္းေဂါတမ ရွိတာပဲ။ ငါလည္း အားကိုးစရာမ်ား ရလုိရျငား သြားဦးမွပဲ လို႔ဆုိၿပီး ျမတ္စြာဘုရားထံ ေရာက္ရွိလုိ႔ လာခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားထံ ေရာက္ေတာ့ ပုဏၰားအဖိုးႀကီးက သူ႔ဘ၀ဇာတ္ကို ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ေျပာျပတယ္။ ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ပုဏၰားႀကီးကို သနားသြားၿပီး ဂါထာေလးပုဒ္ သင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

ပုဏၰား၊ သင္ ဒီဂါထာေလးပုဒ္ကို အရေဆာင္ထားပါ။ ပုဏၰားပြဲလမ္းသဘင္ အစည္းအေ၀း က်င္းပတဲ့အခါ ပုဏၰားမ်ားစြာ တတ္ေရာက္လာ ပါလိမ့္မယ္။ သင့္သားေလးေယာက္လဲ ဒီအစည္းအေ၀းပြဲမွာ တတ္ေရာက္လာပါမယ္။ အဲဒီအခါ သင္ဒီဂါထာေလးပုဒ္ကုိ ပရိသတ္ေရွ႕မွာ ဆုိျပလုိက္ပါလို႔ ေဟာၾကားလုိက္ပါတယ္။ ပုဏၰားလည္း အစည္းအေ၀းပြဲ ေရာက္ရွိလာတဲ့ အခါၾကေတာ့ အုိ..ပရိသတ္အေပါင္း ပုဏၰားတို႔ အကၽြႏု္ပ္ အေၾကာင္းကို ခဏေလာက္ ေျပာခြင့္ျပဳပါ။ အကၽြနု္ပ္ကို ရဟန္းေဂါတမ သင္ေပးလိုက္တဲ့ ဂါထာေလးပုဒ္ကို ဆုိခြင့္ျပဳပါလုိ႔ ခြင့္ေတာင္းၿပီး ဂါထာေလးပုဒ္ကို ေျပာျပပါတယ္။

နံပါတ္တစ္ဂါထာရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အကၽြႏု္ပ္မွာ သားေလးေယာက္ ဖြားျမင္ပါတယ္။ ဒီသားေတြကို မိဘတို႔ ၀တၳရားနဲ႔ အညီျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ ခဲ့ေသာ္လည္း ငါအသက္အရြယ္ ႀကီးလာေတာ့ ေခြး၊ႏြား၊၀က္တို႔ကို ႏွင္ထုတ္သလုိ ငါ့အားေမာင္းထုတ္တယ္။ ငါ့သားေတြဟာ ေခြးထက္မုိက္တဲ့ သားေတြပါတကား။

နံပါတ္ႏွစ္ ဂါထာရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ငါ့မွာအသျပာ ရွိတုန္းေတာ့ ငါ့အားခ်ိဳသာစြာ ဆက္ဆံတယ္။ မိဘဆီက အေမြေတာင္း ၿပီးတဲ့အခါက် ေနာက္ထပ္ ရလမ္းမျမင္ေတာ့ ငါ့အား ေငါက္ငမ္းဆူပူ လုိက္ၾကတာ ငါ့သားေလးေယာက္ကို သရဲစီး ဘီလူးစီးေနတဲ့ သူမ်ားလုိ႔ေတာင္ ထင္မိပါတယ္။

နံပါတ္သံုး ဂါထာရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အသက္အရြယ္ အိုမင္းႀကီးရင့္တဲ့ ငါ့အား ႏြားအို ကၽြဲအိုႀကီးေတြကို ခုိင္းမေကာင္းလုိ႔ အစာေရစာ မေကၽြးဘဲ ေခ်ာင္ထုိးထားသည့္ တရစာၦန္လို ပစ္ထားၾကပါတယ္။ အားကိုးစရာ မရွိတဲ့ ငါ့မွာ ၿမိဳ႕တကာ လွည့္လည္ၿပီး ေတာင္းရမ္းစား ေသာက္ရတဲ့ ဘ၀ေရာက္ ေနရပါတယ္။

နံပါတ္ေလး ဂါထာရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အို...ပရိတ္သတ္ အေပါင္းပုဏၰားတို႔ ငါ့မွာ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ အားကိုးစရာ ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းရွိပါတယ္။ ဤေတာင္ေ၀ွးသည္ ငါလမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ ေခြးေဟာင္ျခင္း၊ ႏြားေမာင္းျခင္း၊ခ်ံဳထဲမက် ေရာက္ေအာင္ႏွင့္ ခလုတ္ကန္ သင္းမ်ားကို ကူညီရွင္းလင္း ေပးပါတယ္။ ငါဧ။္ရင္မွ ေပါက္ဖြားလာေသာ ရင္ႏွင့္သည္းခ်ာ သားေလးေယာက္ ရွိေသာ္လည္း ဖခင္ျဖစ္သူ ငါ့အေပၚမွာ ေစာ္ကားမိုက္ရိုင္း လုိက္ပံုမ်ား ေတာင္ေ၀ွးေလာက္ေတာင္ အားမကိုး ရပါတကားလို႔ ပုဏၰား အဖုိးအုိက ပရိသတ္ေတြကို ရင္ဖြင့္ျပပါတယ္။

ဒီအခါမွာ ပရိသတ္ေတြက ပုဏၰားႀကီးကို သနားလာ ၾကပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က ျဗဟၼဏ ၀ါဒမွာ မိဘဆီက အေမြယူၿပီး ျပန္လည္မျပဳစု မလုပ္ေကၽြး ဘူးဆုိရင္ အဲဒီသူကို သတ္တဲ့ဥပေဒ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ သားေလးေယာက္က ပုဏၰားႀကီးဆီလာၿပီး အေဖ သားတုိ႔ကို ခြင့္လြတ္ပါ၊ သားတုိ႔ မွားပါၿပီလို႔ မ်က္ရည္စက္လက္ နဲ႔အသနားခံ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ ၾကပါတယ္။ သားဆုိးသမီးဆုိးေတြကို ပစ္ရုိးထံုးစံ မရွိတဲ့ မိဘျဖစ္တဲ့ ပုဏၰားႀကီးက မၾကည့္ရက္ေတာ့ သတ္မယ္ လုပ္ေနတဲ့ ပုဏၰား ပရိသတ္ မ်ားကိုလည္း ပုဏၰားအဖိုးႀကီးမွ ကၽြႏု္ပ္ဧ။္ သားမ်ားဟာ တႀကိမ္တခါ မွားၾကတာမို႔ ခြင့္လြတ္ေပးပါရန္ ေတာင္းပန္ေပးပါတယ္။

ဒီအခါမွာ ပုဏၰားမ်ားက အဖကို လုပ္ေကၽြးပါ။ ေနာက္တခါ ဒီလိုမ်ိဳး ထပ္ျဖစ္ရင္ အသင္တို႔ကို သတ္ရပါ လိမ့္မည္လို႔ ေျပာဆိုသတိ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီမွာ သားေလးေယာက္က ပုဏၰားအဖုိးႀကီးကို အိမ္ျပန္ေခၚ သြားပါတယ္။ ေရမိုးခ်ိဳးေပး၊ အေမြးနံသာေတြ လိမ္းက်ံေပးၿပီး ေျခဆုပ္လက္နယ္ ျပဳလုပ္ေပးပါၿပီး ဇနီးမယား၊ သားသမီးေတြကို ဖခင္ျဖစ္သူ ပုဏၰားႀကီးအား လုပ္ေကၽြးျပဳစုဖို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာၾကားၾကပါတယ္။

ေန႔စဥ္ သားတစ္ေယာက္ဆီက ဆြမ္းအုပ္တအုပ္ပို႔ေတာ့ ဆြမ္းအုပ္ေလးအုပ္နဲ႔ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ပုဏၰားႀကီးက စဥ္းစားတယ္။ ငါအခုလို စိတ္ခ်မ္းသာ လူခ်မ္းသာ ျဖစ္သာ ရဟန္းေဂါတမရဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ ေၾကာင့္ဆုိၿပီး ျမတ္စြာဘုရားကို ဆြမ္းအုပ္နွစ္အုပ္ ဆပ္ကပ္လွဴ တန္းပါတယ္။

တစ္ေန႔ သားႀကီးျဖစ္သူက အလွဴအတန္း လုပ္ခ်င္ေတာ့ ဖခင္ပုဏၰားနဲ႔ တိုင္ပင္တယ္။ ဒီေတာ့ ပုဏၰားက ျဗဟၼဏေတြကုိ မလွဴခ်င္ဘူး အေဖကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ေဂါတမကိုသာ လွဴခ်င္ပါတယ္ လုိ႔ဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္း ၾကပါတယ္။ ပုဏၰားက အရွင္ဘုရားရဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ ယခုတပည့္ေတာ္ရဲ့ သားေလးေယာက္ဟာ လိမၼာသိတတ္ၿပီး ျပဳစုလုပ္ေကၽြးျခင္းေၾကာင့္ တျပည့္ေတာ္ဟာ ယခုဆုိရင္ျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရပါတယ္လုိ႔ ဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။

သားေလးေယာက္နဲ႔ ေခၽြးမေလးေယာက္ကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရားက ခ်စ္သားတို႔ အသင္တို႔သည္ မိဘကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးျခင္းျဖင့္ ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာအမႈကို ျပဳလုပ္ေလသည္ ဆုိၿပီး မိဘကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးတဲ့ တရားေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္ မူျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ပုဏၰားအဖုိးႀကီးနဲ႔ သားသမီးေခၽြးမတို႔ အရိယာ ေသာတပန္ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။

ေလာကမွာ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေဒသ ေရာက္ေရာက္ ဘယ္အရြယ္ပဲ ေရာက္ေရာက္ မေမ့သင့္ အေမ့အပ္တဲ့ အရာငါးမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘယ္အရာနွင့္မွ် ႏိႈင္းယွဥ္လုိ႔ မရတဲ့ အနႏၱအနႏၱ ငါးပါးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေက်းဇူးေတြကို အခါအခြင့္ သင့္ရင္သင့္သလုိ ဆပ္ရပါမယ္။ မိဘဆရာ သမားေတြရဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးဟာ ႏိႈင္းမရေအာင္ ႀကီးမားလြန္းပါတယ္။ ေလာကမွာ ေက်းဇူးဆပ္လို႔ မေက်ႏိုင္တာ အေဖနဲ႔ အေမရဲ့ ေက်းဇူးေတြပါ။ ဘယ္သားသမီးကမွ် ေက်ေအာင္မဆပ္ ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက မိဘေက်းဇူးကို တရားနွင့္သာ ေက်ေအာင္ဆပ္လုိ႔ ရပါတယ္လုိ႔ ေဟာၾကားထားပါတယ္။

သဒၵါတရား၊ သီလတရား၊ ဒါနတရား၊ ပညာအရာမွာ အားနည္းေနတဲ့ မိဘေတြကို သဒၵါတရား ေတြရွိလာေအာင္ သီလတရားေတြ ရွိလာေအာင္၊ ဒါနတရားေတြ ရွိလာေအာင္၊ ပညာဥာဏ္ အရာမွာ အားနည္းေနတဲ့ မိဘေတြကို တရားနဲ႔ ဆံုဆည္းႏုိင္ေအာင္ သားသမီးေတြက စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ ေက်းဇူးဆပ္ ေပးသင့္ပါတယ္။

ေျမးျမစ္ေတြကို ထိန္းခိုင္းၿပီး အိမ္မွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ မေနေစဘဲ မိဘေတြကို ေက်ာင္းကန္ဘုရား သြားႏုိင္လာေအာင္ ၊သြားခ်င္လာေအာင္၊ တရားရွာ ရမယ့္အရြယ္မွာ တရားနဲ႔ပုတီးနဲ႔ ေနႏိုင္ေအာင္ သားသမီးေတြက စီမံေဆာင္ရြက္ ေပးရင္ျဖင့္ မိဘေတြကို သဒၵါနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ တယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားပါတယ္။

ကိုယ္က်င့္သီလ နည္းေနတဲ့ အက်င့္စာရိတၱ ပ်က္ျပားေနတဲ့ အေမမိဘ၊ ဥပုတ္ မေစာင့္နိုင္တဲ့ အေမမိဘေတြကို ဥပုတ္ေစာင့္နုိင္ေအာင္ သီလေတြ လံုၿခံဳႏုိင္ေအာင္ ေစာင့္ႏုိင္ဖုိ႔ သားသမီးေတြက ေက်ာင္းကန္ဘုရား ပို႔ေပးၿပီး သီလေစာင့္ တည္ႏိုင္ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ကာ သီလႏွင့္ ေက်းဇူးဆပ္လုိ႔ ရပါတယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားပါတယ္။

အသက္အရြယ္ ႀကီးလာတဲ့ မိဘေတြက သားသမီးကို ျပန္အားကုိး ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ သားသမီးေတြက အေမမိဘကို မေပးကမ္း ဘူးဆုိရင္ မိဘေတြက လွဴစရာ တန္းစရာ မရွိၾကေတာ့ ဒါနလုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ဒီေတာ့ သားသမီးေတြက မိဘလက္ထဲကို လွဴဖုိ႔ တန္းဖို႔ အတြက္ ဘယ္ေနရာမွာျဖင့္ ေက်ာင္းေဆာက္ေနပါတယ္ ဘယ္ေနရာမွာျဖင့္ ဘုရားတည္ ေနပါတယ္ ဆုိၿပီး အေမ အေဖ တုိ႔အတြက္ သံသရာ ရိကၡာထုတ္ ထုတ္ၾကပါ ဆုိၿပီးမိဘအတြက္ ေန႔စဥ္ဒါန ျပဳတတ္ေအာင္ ျပဳႏုိင္ေအာင္ လွဴႏုိင္၊ တန္းႏိုင္ေအင္ ပံုမွန္ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈေတြ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ သားသမီးက ေဆာင္ရြက္ေပးရင္ျဖင့္ စာဂ(ဒါန)ႏွင့္ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေဟာၾကားပါတယ္။


ေက်ာင္းကန္ဘုရား မသြားနိုင္တဲ့ မိဘ၊ တရားအားမထုတ္ရေသးတဲ့ မိဘေတြကို ေက်ာင္းကန္ဘုရား ပို႔ၿပီးေတာ့ အေမ၊အေဖ ဘယ္ေနရာမွာ တရားပြဲ ရွိပါတယ္ အေမတို႔ အေဖတို႔ တရားသြားနာပါ ဆုိၿပီး သားသမီးေတြကေသေသခ်ာခ်ာ လုိက္ပို႔ေပးရမယ္။ တရားစခန္းပြဲ ရွိတယ္ဆုိလွ်င္လည္း မိဘေတြ ေအးေအးေဆးေဆး တရားအား ထုတ္နိုင္ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ ေပးရင္ျဖင့္ ပညာနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ ျခင္းျဖစ္ပါတယ္ လုိ႔ေဟာၾကားပါတယ္။

မိဘေတြကို သဒၵါ၊သီလ၊စာဂ၊ပညာ ဆိုတဲ့ေလးမ်ိဳးနဲ႔ ဆပ္ရင္ျဖင့္ မိဘေက်းဇူး ေက်ပါတယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားထားတာပါ။ မိဘအသက္ ရွိစဥ္မွာ ပစ္ထားၾကၿပီး ေသသြားမွ မ်က္ရည္က်ျပ မေနပါနဲ႔။ အဲဒါဆို တန္ဖုိးမရွိတဲ့ သားသမီးေတြ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ မိဘေက်းဇူးကို မဆပ္ႏုိင္ရင္ ေနပါ၊ ေက်းဇူးေတာ့ မကန္းသင့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အဖကို လက္၀ဲပုခံုးေပၚတင္ အမိကို လက္ယာပုခံုးေခၚ တင္ၿပီးလုပ္ေကၽြး ျပဳစုတာေတာင္ မိဘေက်းဇူးကို ေက်ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ ေသးပါဘူးတဲ့။

ယူဇနာ ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္း ထုတည္ရွိတဲ့ မဟာပထ၀ီေျမႀကီး ဘယ္ေလာက္ပင္ ထူပါတယ္ ေျပာေျပာ မိဘဂုဏ္ေက်းဇူးနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ ၀ါးရြက္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ယူဇနာ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ အျမင့္ေဆာင္တဲ့ ျမင့္မုိရ္ေတာင္လည္း မိဘေက်းဇူးႏွင့္ ႏႈိင္းစာလွ်င္ ႏြားဦးခ်ိဳေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။စၾကာဠာ အနႏၱ ဘယ္ေလာက္ပင္ က်ယ္က်ယ္ မိဘေမတၱာ ေက်းဇူးမ်ားနွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ အပ္နဖားေပါက္ ေလာက္ေလးပဲ ရွိပါတယ္။ ဘယ္၍ဘယ္မွ် ရွိတယ္လုိ႔ သမုဒၵရာေလးစင္းမွ စီးဆင္းတဲ့ ေရမ်ားကို တိုင္းတာလို႔ မရသလုိပဲ သမုဒၵရာမွာ စီးဆင္းတဲ့ ေရမ်ားကို မိဘေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္လည္း မိုးေရစက္ တစ္ေပါက္ေလာက္ပင္ ရွိပါတယ္တဲ့။

မိဘနွစ္ျဖာ၊ရွိေလရာ
ဘယ္ခါ မေမ့အပ္
အခြင့္သင့္ကာ တတ္ႏိုင္ရာ
မွန္စြာေက်းဇူးဆပ္
မဆပ္ႏိုင္ဘူး ထားလုိက္ဦး၊
ေက်းဇူး မကန္းအပ္။
မဆပ္ျခင္းထက္ ေက်းစြပ္ခ်က္
ဆထက္ဆုိးသည္မွတ္။

လုိ႔ဆုိတဲ့ မိဘေမတၱာ သားလိမၼာ တရားေတာ္ကို နာၾကားၿပီး ျပန္လည္ေရးသား လိုက္ပါတယ္။မိဘကို လုပ္ေကၽြးေသာ သူသည္ ပစၥဳပၸန္မွာလည္း အသက္ရွည္ က်န္းမာၿပီး သြားေလရာမွာ မ်က္နွာပြင့္ပါတယ္၊ ေဘးအႏၱာရယ္ဆုိးမ်ား က်ေရာက္ျခင္းမွလည္း ကင္းေ၀းေစပါတယ္။လူ၊နတ္ ခ်စ္ခင္ၿပီး သာ၀တၱ ံနတ္ျပည္က သိၾကားမင္းကေတာင္ ေန႔စဥ္ရွစ္ခုိး ရပါတယ္ေနာ္။


လူသားတုိင္း မိဘဆီက ေမွ်ာ္ကုိးၿပီး ေက်းဇူးဆပ္တာ မျဖစ္ေစဘဲ မိဘဧ။္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို သိျမင္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္လို႔ သားလိမၼာ သမီးလိမၼာ ဘ၀ကို ပိုင္ဆုိင္ရရွိ ႏုိင္ၾကပါေစ။တကယ္ေတာ့ ဒီပို႔စ္ေလးကို မက္မက္ရဲ့ ရင္ထဲမွာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း က်ေရာက္ေနတဲ့ အေမမ်ားေန႔ အေဖမ်ားေန႔ ကိုရည္မွန္းၿပီး နာၾကားခဲ့ရတဲ့ တရားေတာ္ကို ျပန္လည္ေရးသား ေပးလိုက္တာပါ။

အိပ္မက္ခ်စ္သူ ဘေလာ႔မွ ...

မိဘေက်းဇူး ကာရံ

ဒုကၡနဲ႕ျပႆနာ
ေတြ႕လာႀကံဳခါတိုင္း
အၿပံဳးမပ်က္
ေမတၱာစြက္လို႕
ေဖးမစာနာ
ညွာတာယုယ
ခ်စ္ခင္ၾကတဲ႕
တို႕မိဘ…………………….။

ျပႆနာေပါင္းစံု
ေခါင္းေတြအံုလဲ
သားနဲ႕သမီးတြက္…..
ပူပန္တတ္ေသး
ေနာင္ေရွ႕ေရးေမွ်ာ္
အၿမဲမပ်က္
ဆုေတာင္းတတ္တယ္…..။

ေတာင္းပလံုးဆိုး..ပစ္ရိုးထံုးစံ
ရွိရိုးမွန္လဲ……သူ႕ရင္ထဲမွာ
သားနဲ႕သမီး…..ရႈမၿငီးကို
ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး
ေမတၱာမိုးစက္……..
စဥ္ဖ်န္းပက္လို႕
ခြင္႕လြတ္တတ္တယ္……။

သားသမီးမွားလို႕
မ်က္ႏွာတို႕ငယ္….
ရွက္ဖြယ္လိလိ…..ရွိတာသိလဲ
မ်က္ႏွာႏွာပူပူ…….အရည္ထူလို႕
တိို႕သား..တို႕သမီး……ဒါပဲအေရးႀကီးတယ္……။

ဘယ္သူေျပာေျပာ….
ေမာရင္ေမာပါေစ…
အဓိကခ်က္
သားသမီးတြက္နဲ႕
ေမတၱာဓာတ္ကူး
သူၾကည္ႏူးတယ္
ေဖ….ေမ…ရယ္…………..။

ေက်းဇူးႀကီးလွ မိႏွင့္ဖ

* မျမင္ခင္က၊ ရႈမ၀တည့္

ျမင္ရေသာခါ၊ ရတနာတည့္
ငယ္ခါေသာ္ သား၊ ႀကီးေသာ္ အားတည့္
ျမင့္မားရည္ေမွ်ာ္၊ ေတာ္ထက္ေတာ္တည့္
လူေမာ္လူခၽြန္၊ ျဖစ္ထြန္းရန္တြက္
ႀကိမ္ဖန္ဆံုးမ၊ သြန္သင္ျပသည္
မိဘေက်းဇူး ျမင္းမိုရ္ဦး။

* ပညာကိုသင္၊ ေက်ာင္းကိုခင္ေအာင္
စာသင္မပ်င္း၊ ဖ်င္းညံ႔ကင္းေအာင္
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ၊ စိတ္ဓာတ္မွန္ေအာင္
ကိုယ္ခႏၶာက်န္း၊ သန္မာစြမ္းေအာင္
စိတ္၀မ္းႏွလံုး၊ သူေတာ္ထံုးကို
ျပံဳးရင္းဆံုးမ၊ သြန္သင္ျပသည္
မိဘေက်းဇူး ျမင္းမိုရ္ဦး။

*စကားရိုင္းပ်၊ မေျပာရဘူး
ေဒါသမ်က္မာန္၊ မခက္ထန္ဘူး
ဆူညံဟိန္းေဟာက္၊ မျခိမ္းေျခာက္ဘူး
စိတ္ဓာတ္ညင္သာ၊ ႏႈတ္ခ်ိဳသာလ်က္
ၾကင္နာဆံုးမ၊ သြန္သင္ျပသည္
မိဘေက်းဇူး ျမင္းမိုရ္ဦး။

* သတၱိဗ်တၱိ၊ စြမ္းရည္ျပည့္ဖို႔
တတ္သိကၽြမ္းက်င္၊ လူရာ၀င္ဖို႔
လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္၊ ကူညီတတ္ဖို႔
စိတ္ဓာတ္တည္ၾကည္၊ ေယာက်္ားပီဖို႔
နားလည္က်င့္ၾကံ၊ လိုက္နာရန္တြက္
ဖန္ဖန္ဆံုးမ၊ ညႊန္ဆံုးျပသည္
မိဘေက်းဇူး ျမင္းမိုရ္ဦး။

* ေၾသာ္-
မေကာင္းခြာပယ္၊ တားဆီးဖယ္လ်က္
ေကာင္းဖြယ္လမ္းမွန္၊ ျပကာညႊန္လ်က္
တတ္ပြတ္ပညာ၊ ကိုယ္စီပါလ်က္
ဥစၥာႏွီးရင္း၊ လုပ္ခြင္သြင္းလ်က္
ခ်စ္ျခင္းမေသြ၊ လက္ထပ္ေစလ်က္
မိေမြဖတာ၊ ငါးျဖာျမတ္ဂုဏ္
ေက်ရံုမက၊ ပိုလြန္းလွ၏။
မိဘေက်းဇူး၊ ျမင္းမိုရ္ဦးေၾကာင့္
ဆြတ္ခူးေအာင္ပန္း၊ လူ႔ရပ္၀န္းမွာ
ဆင္ျမန္းကာျဖင့္၊ အေျခတင့္မွ
ႀကီးစြာ့ေမတၱာ၊ မႏႈိင္းသာဟု
ရင္မွာညြတ္ကိုင္း၊ ေတြးမိတိုင္းလွ်င္
သြင္သြင္ဦးခိုက္မိတကား...
ၾကည္ညိဳေလးစား ဦးညြတ္တြား။

ကိုခ်ိဳစံ

မိဘႏို႕ဖိုး အကုန္ ေက်ပါတယ္ေလ…

မိဘေက်းဇူး ၾကီးမားပံုကိုေတာ့ လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိျပီးသားျဖစ္မယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။ ဒီပို႕စ္ေလးကို ဘာလို႕ေရးရလဲဆုိေတာ့ တခ်ိဳ႕ လူအမ်ားစု.. လူၾကီးေရာ လူငယ္ပါ အလြဲသိေနတဲ့ အေတြးေလး ရွင္းသြားေစခ်င္ျပီး မိဘေက်းဇူး အေက်ဆပ္တပ္ဖို႕ အတြက္ပါ။ ဘယ္လိုေတြ လြဲေနတယ္ဆိုေတာ့.. လူအမ်ားစု သိထားတာက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေတာင္မွ မိဘေက်းဇူးကို ႏို႕တစ္လံုးဖိုးပဲ ေက်ေအာင္ဆပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို လြဲေနတဲ့ အလြဲပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာၾကေသးတယ္.. အဲ့ဒါကို ဘုရားေဟာဆိုျပီးေတာ့..။ တကယ္က ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္လည္း ေဟာၾကားေတာ္မမူခဲ့သလို အဌာကထာဆရာ၊ ဋီကာဆရာေတြကလည္း ဖြင့္ဆုိေတာ္မမူခဲ့ပါဘူး။ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားတဲ့ ပိဋိကတ္ေတာ္ထဲမွာ မပါတဲ့အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို ပါသလိုလို ေရးသားေျပာဆိုတာဟာ အရမ္းကို အျပစ္ၾကီးပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြ ျဖစ္လာရတဲ့ အဓိကတရားခံေတြကေတာ့ ဇတ္သမားေတြနဲ႕ ကြက္စိပ္ဆရာေတြပဲျဖစ္တယ္လို႕ ေရွးဆရာေတာ္ၾကီးေတြက မိန္႕ဆိုေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။ အမွားေတြ မ်ားမ်ားလာတဲ့အခါမွာ အမွားကိုအမွန္ထင္သြားၾကစျမဲမို႕.. ဒီစကားကိုလည္း အမွန္လို႕ပဲ ယူဆသြားၾကတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ဆရာေတာ္ရွင္ဆႏၶာဓိက ဆရာေတာ္ဘုရားက ဘယ္လိုဆံုးမၾသ၀ါဒ ေပးထားသလဲဆိုေတာ့…။ သားသမီးေတြ အေပၚမွာ မိဘေက်းဇူး ၾကီးမားတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိဘေမတၱာကို အမႊန္းတင္လြန္းခ်င္တဲ့ အေနနဲ႕ ဘုရားရွင္ေတာင္ မိဘေက်းဇူး ေက်ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ဘူးလို႕ ေျပာလိုက္တာဟာ ဘုရားကိုေစာ္ကားရာ ေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး.. ဘုရားကိုေစာ္ကားရာ ေရာက္သလို တရားကိုလည္း ေစာ္ကားရာေရာက္ပါတယ္ တဲ့။ ဒါ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆံုးမၾသ၀ါဒ စကားေလးပါ။ ဟုတ္ပါတယ္.. တကယ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မိဘေက်းဇူးကို ႏို႕ႏွစ္လံုးဖိုးလံုး ေက်ေအာင္ ဆပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶစာေပ စစ္စစ္ ပိဋိကတ္ေတာ္မွာ အခုိင္အမာ အထင္အရွားရွိပါတယ္။

ပါဠိေတာ္ မူရင္းကေတာ့- ေထရီအပဒါန ပါဠိေတာ္၊ စာမ်က္ႏွာ (၂၀၉)။ ဂါထာ (၁၃၃)မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ပါဠိအနက္- မဟာမုေန - ျမတ္စြာဘုရား၊ တြံ - ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ မယွံ - ဘုရားတပည့္ေတာ္အား၊ ဗႏၶနာရကၡေန - ကိေလသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းေၾကာင့္၊ မယွံ - တပည့္ေတာ္၏ အေပၚ၌၊ အနေဏာ - ႏုိ႕ဖိုးေၾကြးကင္းသူသည္၊ ၀ါ - ႏို႕ႏွစ္လံုးဖိုးလံုးေက်ေအာင္ မိခင္ေက်းဇူး ဆပ္ျပီးသူသည္၊ အသိ - ျဖစ္ေတာ္မူပါေပ၏ တဲ့။

ဆိုလုိရင္း အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးဟာ သူရဲ႕မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ ေထရီမၾကီးကို ကိေလသာအေႏွာင္အဖြဲ႕မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ကယ္တင္ျပီး နိဗၺာန္သို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ မယ္ေတာ့္ေက်းဇူးကို ႏို႕ႏွစ္လံုးဖိုးလံုးေက်ေအာင္ ဆပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ပါဠိစာသားဟာ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီကိုယ္တုိင္ ဘုရားရွင္ကို ေလ်ာက္ထားတဲ့ စကားပါ။ အဲ့ေလ်ာက္ထားခ်က္ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ျငင္းဆန္ျခင္း လံုး၀မျပဳပဲ လက္ခံေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လို႕သာ ႏို႕ဖိုးမေက်ဘူးဆိုရင္ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ျငင္းဆန္ျပီးေတာ့ ငါဘုရားရွင္ေတာင္မွ ႏို႕တစ္လံုးဖိုးပဲ ေက်တယ္လို႕ စကားျပင္ေျပာမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ဆိတ္ဆိတ္ေနျပီး လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ဟာ မိဘေက်းဇူးကို ႏို႕ႏွစ္လံုးဖိုးလံုး ေက်ေအာင္ ဆပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားတာပါ။

ဒါဆို.. ဘာလို႕ ႏို႕ဖိုးေက်သြားတယ္ဆိုတာေလး တစ္ခ်က္ေလာက္ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္…။ မိဘေတြရဲ႕ ေမတၱာကို အထင္ေသးတဲ့သေဘာမ်ိဳးနဲ႕ ေျပာဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့.. သားသမီးေတြ အေပၚမွာထားတဲ့ မိဘေတြရဲ႕ ေမတၱာေတာ္ဟာ တန္ခိုး အနႏၲပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မိဘေတြ တိုက္ေကၽြးတဲ့ ေလာကႏို႕ရည္ဟာ တဒဂၤ ႏုိ႕ဆာတဲ့ တဏွာကိုပဲ ပယ္ေဖ်ာက္ ေပးႏုိင္သလို.. တစ္ဘ၀တာအသက္ရွင္ဖို႕ အတြက္ပဲ အေထာက္အပန္႕ ျဖစ္ပါတယ္။ မိခင္ႏို႕ရည္လို႕ေခၚတဲ့ ေလာကႏို႕ရည္ဟာ အဆင္း အသံ အနံ႕ အရသာ အထိအေတြဆိုတဲ့ အာရံုငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားေတြကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္တဲ့ တဏွာကိုေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ ပယ္ေဖ်ာက္ မေပးႏုိင္ပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားလိုက္တဲ့ ဓမၼႏို႕ရည္က်ေတာ့ ဆာေလာင္မြတ္သိတ္တဲ့ တဏွာအားလံုးကို အၾကြင္းမဲ့ ပယ္ေဖ်ာက္ ေပးႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ဘုရားရွင္ တုိက္ေကၽြးလိုက္တဲ့ ဓမၼႏို႔ရည္ေၾကာင့္ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီဟာ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားျပီး သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ကာ မအို မနာ မေသရာ အျမတ္နိဗၺာန္ကို ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ နိဗၺာန္ကို ဆိုက္ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ထပ္ဖန္တလဲလဲ ေသေနတဲ့ ေနရာကေန မေသတဲ့ေနရာကို ေရာက္သြားတာပါ။ အျမဲတမ္း ေသရာလမ္းကို သြားေနတဲ့ မိခင္ကို လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းျပီး အျမဲတမ္းမေသရာ နိဗၺာန္ကို ဆိုက္ေရာက္ေအာင္ ဓမၼႏို႕ရည္ တုိက္ေကၽြးျပီး ေက်းဇူးဆပ္လိုက္တဲ့ အတြက္လည္း ဒီတသက္တာ အသက္ရွင္ဖို႕ တုိက္ေကၽြးခဲ့တဲ့ ႏို႕ဖိုးေက်းဇူး အားလံုးေက်သြားတာပါ။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ မယ္ေတာ္အရင္းျဖစ္တဲ့ မယ္ေတာ္မာယာေဒ၀ီ အေပၚမွာေရာ ႏို႕ဖုိးေက်ရဲ႕လားဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးဟာ သူရဲ႕ မိခင္အရင္း မယ္ေတာ္မာယာကို ေက်းဇူးဆပ္ေသာအားျဖင့္ မယာေဒ၀ီကေန ဘ၀ေျပာင္းသြားတဲ့ သႏၲဳႆိတ နတ္သားကို ၀ါတြင္းသံုးလပါတ္လံုး အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားရင္းျဖင့္ ေသာတာပန္ တည္သြားေအာင္ ဓမၼႏို႕ေရ တိုက္ေကၽြးခဲ့ပါတယ္။ မယ္ေတာ္ရင္းအေနနဲ႕ ေသာတာပန္သာ ျဖစ္ေသးတဲ့အတြက္ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီလိုေတာ့ တဏွာေတြအားလံုး မကုန္ခမ္းေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သိတ္မၾကာလွေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ တဏွာေတြ လံုး၀ကုန္ခမ္းသြားတဲ့ ရဟႏၲာျဖစ္ဖို႕ ေသခ်ာသြားပါျပီ။ အဲဒီအတြက္ ဘုရားရွင္မွာ ႏို႕တစ္စက္ဖိုးမွ အေၾကြး မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ ႏို႕ဖိုးအားလံုး ေက်သြားပါျပီ။ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီျပီး ႏို႕စို႕ခဲဲ့တဲ့ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ အေပၚမွာေတာင္ ႏို႕ဖိုးအေၾကြးမရွိဘူးဆိုမွေတာ့ ခုႏွစ္ရက္ပဲ စို႕ခဲ့တဲ့ မယ္ေတာ္မာယာေဒ၀ီ အေပၚမွာ ႏို႕ဖိုးေၾကြး တစ္စက္မွ မက်န္တာေတာ့ ယံုမွားသံသယ ျဖစ္စရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ႏို႕ဖိုးအားလံုး ေက်တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားပါျပီ။

ဒီႏို႕ဖိုးေက်တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘုရားရွင္ေတာင္ ႏို႕ဖိုးေက်ေအာင္ မဆပ္ႏုိင္ဘူးဆိုျပီး လြဲေနၾကလို႕ပါ။ ဘုရားရွင္က သူကိုယ္တုိင္ မိဘေက်းဇူးေက်ေအာင္ ဆပ္ျပီးမွ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားခဲ့တာပါ။ မိဘေက်းဇူးၾကီးမားပံုနဲ႕ ေက်ေအာင္ဆပ္တတ္ဖို႕ကိုလည္း ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာျပ ဆံုးမသြားခဲ့တာပါ။ မိဘေက်းဇူးၾကီးမားပံုကို သတၱ၀ါေတြအားလံုး နားလည္ဖုိ႕အတြက္ (၇)ရက္သာ ႏို႕ခ်ိဳ႕တိုက္ေကၽြးခဲ့တဲ့ မယ္ေတာ္မာယာေဒ၀ီမွ ဘ၀ေျပာင္းသြားတဲ့ သႏၲဳႆိတနတ္သားကို ၀ါတြင္းသံုးလပါတ္လံုး အဘိဓမၼာတရားေဟာျပီး ေက်းဇူးဆပ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့… ဘုရားျဖစ္ျပီးတာေတာင္မွ မိဘေက်းဇူးကို တန္ဖိုးထားျပီး အေက်ဆပ္တယ္ဆိုတာ.. မိဘေက်းဇူးဆပ္တဲ့ အခါမွာလည္း တရားနဲ႕သာ ေက်းဇူးဆပ္မွ ေက်တယ္ဆိုတာ.. ေနာက္ျပီး.. မိဘေက်းဇူးကို ဘယ္အေျခအေန ေရာက္ေရာက္ ဘယ္အေနအထားမွာပဲ ေရာက္ေရာက္ မေမ့မေလ်ာ့ ေက်းဇူးဆပ္ျဖစ္ေအာင္ ဆပ္ဖို႕.. လိုအပ္တယ္ဆိုတာ သတၱ၀ါေတြအားလံုး သိေစခ်င္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ဟာ သူကိုယ္တုိင္ ေက်းဇူးေက်ေအာင္ ဆပ္ျပသြားခဲ့တာပါ။

ဒီလိုဆိုရင္.. ဘုရားရွင္ဟာ မိဘေက်းဇူးကို ႏို႕ႏွစ္လံုးဖိုးလံုး ေက်ေအာင္ဆပ္သြားတယ္ဆိုတာ အခိုင္အမာ လက္ခံေလာက္ျပီလို႕ ထင္ပါတယ္။ မရွင္းမလင္းတာမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္လည္း ေဆြးေႏြးေမးျမန္းဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ မိဘေက်းဇူးကို ႏို႕ႏွစ္လံုးဖိုးလံုး ေက်ေအာင္ ေက်ဇူးဆပ္ျပသြားတဲ့ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကိုလည္း ဤေနရာမွ လက္အုပ္ခ်ီမိုး၍ ရွိခိုးကန္ေတာ့ လိုက္ပါတယ္…။ ဘုရားရွင္ကဲ့သို႕ ႏုိ႕ႏွစ္လံုးဖိုးလံုး ေက်ေအာင္ ေက်ဇူးဆပ္ႏုိင္ေသာ သူေတာ္ေကာင္း သူျမတ္ေလာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစလို႕ ဆႏၵျပဳ ဆုေတာင္း ေပးလိုက္ပါတယ္။

အရွင္ဆႏၵာဓိက၏ မိဘေက်းဇူး




မိဘေက်းဇူး


မိကိုညာက ဖ ကို လက္ဝဲ ကိုင္စဲြခ်ီလွ်က္

ပခံုးထက္ဝယ္ အသက္ဆံုးေအာင္ ျမတ္ႏိုးေဆာင္၍

အေခါင္အျဖား လုပ္ေကၽြးျငားလည္း

ေမြးဖြားပိုက္က်ဴး ေရွးတင္ဖူးသည္

ေက်းဇူးလွယ္ၿပိဳင္ မဆပ္ႏိုင္ခဲ့...။

မိဘေက်းဇူး ဆပ္ေစလို

ေလာကႀကီးမွာ ကိုယ့္အေပၚကို အေကာင္းႏိုင္ဆံုးက မိဘ ေလ။ မိဘကို မေသခင္ေကၽြးပါ ေသမွ ငို မေနပါနဲ႔ ဆိုတာ အရမ္းမွန္တာပဲ။ ဖခင္ တေယာက္လံုး ေသဆံုးသြားမွ ေသျခင္းတရားကို သေဘာေပါက္မိတယ္။ ေသမယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိခဲ့ရင္ ဆိုးမိုက္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူတိုင္း ဘယ္သူအရင္ ေသမယ္။ ဘယ္ အခ်ိန္မွာ ေသမယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ေသမယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေသမယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ႀကိဳ မသိႏိုင္ၾကပါဘူး။ ေလာကႀကီးမွာ မိဘေက်းဇူး မဆပ္ႏိုင္ေသးရင္ ေနပါ ေက်းဇူး မကန္း ၾကရင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနပါၿပီ။ ေက်းဇူးကန္းမိလို႔ မိဘ မ႐ွိေတာ့မွ ေနာင္တ ရ ေနရင္ ကိုယ့္ ဘ၀ တခုလံုး အညြန္႔က်ိဳးသြားပါၿပီ။ ေလာကႀကီးမွာ အစားထိုးလို႔ မရႏိုင္တာ မိဘေလ။ က်န္တာေတြက အစားထိုးလို႔ရပါတယ္။ မိဘနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကုသိုလ္ေလးေတြကို သံသရာအထိ သယ္ မသြား ပဲ ဘ၀ ကို ေနာင္တ မ႐ွိ ျဖတ္သန္းေစခ်င္ပါတယ္။ လူတိုင္း မိဘေက်းဇူး ဆပ္ႏိုင္တဲ့ သားေကာင္းရတနာ၊ သမီးေကာင္းရတနာ ေတြ ျဖစ္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။

မိဘေက်းဇူး ျမင္းမိုရ္ဦးကို အထူးေက်ေအာင္ ဆပ္ၾကပါ…

မိဘတို႔၏ေက်းဇူးတရားကို ယူဇနာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ အျမင့္ေဆာင္ေသာ ျမင္းမိုရ္ ေတာင္ႏွင့္ ဥပမာကပ္ ဂုဏ္ႏိႈင္းအပ္လည္း ဤမွ်ျမင့္ဆို ထိုျမင္းမိုရ္မွာ ႏြားခ်ိဳခန္႔သာရွိေတာ့ သည္ဟု ဗုဒၶျမတ္ဘုရား ေဟာၾကားခဲ့၏။ မိဘမ်ားသည္ ျဗဟၼာအလား စိတ္ထားပိုင္ရွင္မ်ား လည္းျဖစ္ၾကသည္။။ ကိုယ္၀န္တည္ရာ ရွိလာေသာအခါ ေရာဂါကင္းပါေစ၊ အဂၤါေျခလက္ ျပည့္စံုပါေစဟု သေႏၶသားအား ေမတၱာပို႔၏။ ေမြးဖြားလာလို႔ ငိုသံၾကားကလည္း ကရုဏာ တရား ျဖစ္ပြားၾက၏။ သားသမီးမ်ား လမ္းေလွ်ာက္ေျပးလႊား ကစားၾက၍ ထိုထိုအတတ္ မြန္ျမတ္သည့္ပံု ေတြ႔ႀကံဳျပန္ေတာ့ မုဒိတာတရား ျဖစ္ပြားၾက၏။ ကိုယ့္ေျခကိုယ့္လက္ မားမား ရပ္၍ အိမ္ယာခြဲကာ စီးပြားရွာႏိုင္လို႔ မိဘအကူ မယူရဘဲ ေနသည့္အခါက်ျပန္ေတာ့လည္း သားသမီးတို႔အေပၚ၌ ဥေပကၡာတရား ပြားမ်ားၾကသည့္ မိဘတို႔၏ ေက်းဇူးမွာကား လြန္စြာ မ်ားျပား ႀကီးမားလွပါသည္။


မိဘတို႔၌ ဆပ္လို႔မကုန္ႏိုင္ေသာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ရွိေသာေၾကာင့္ အနႏၲဂိုဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္မ်ား အျဖစ္ အၿမဲဂါရ၀ ရိုေသၾကရမည္ျဖစ္သည္။ မိဘေမတၱာ သီတာေရစင္ပမာ ေအးျမသည္သာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သားသမီးတို႔အတြက္ဆိုလွ်င္ အဆန္မရွိ အစုန္သာလွ်င္ရွိေသာ ေမတၱာရွင္ မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဖ၀ါးလက္ႏွစ္လံုး ဖခံုးလက္ႏွစ္သစ္မွ အစျပဳ၍ လူျဖစ္ေအာင္ ေကၽြးေမြးခဲ့ ၾကၿပီးလွ်င္ ငါးအင္ေသာ၀တၱရား မပ်က္ျပားရေအာင္လည္း ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကသည္။ လူဘံု အလယ္ ဂုဏ္အငယ္ဘို႔ ပညာရည္ႏို႔ ေသာက္စို႔ႏိုင္ရန္လည္း မိဘတု႔ိကပဲ ေဆာင္ရြက္ေပး ခဲ့ၾကသည္။ “ေတာင္းဆိုးပလုံးဆိုးသာ ပစ္ရိုးထံုးစံရွိသည္၊ သားဆိုးသမီးဆိုးကိုေတာ့ ပစ္ရိုး ထံုးစံမရွိ”သည့္မိဘမ်ားပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

အနႏၲေက်းဇူးရွင္ ထိုမိခင္ဖခင္တို႔၏ ေက်းဇူးတရားကို ဘယ္ေသာအခါမွ မေမ့အပ္။ အခြင့္သင့္ တိုင္း မိမိတတ္ႏိုင္သမွ် မွန္စြာေက်းဇူးဆပ္ရပါမည္။ မဆပ္ႏိုင္ဘူး ထားလိုက္ဦး၊ ေက်းဇူး မကန္းမိဘို႔ အေရးႀကီးသည္။ ေက်းဇူးကန္းမိလွ်င္ ယခုဘ၀မွာတင္္ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ၾကရမည့္ အျပင္ မဂ္ဖိုလ္မွလည္း ဖီလာျဖစ္သြားႏိုင္ေပသည္။ မိဘႏွစ္ပါးက သားသမီးဆယ္ကိုးေယာက္ ကို ေကၽြးေမြးထားႏိုင္ေသာ္လည္း သားသမီးဆယ္ကိုးေယာက္က မိဘႏွစ္ပါးကို မေကၽြးေမြးႏိုင္ သည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။ ေက်းဇူးတရားကို မသိမႈႏွင့္သတိတရား ေမ့ေလ်ာ့ေနမႈေၾကာင့္ ပင္ျဖစ္သည္။ ေလာက၌ ရခဲလွေသာ သူႏွစ္ဦးသည္ရွိ၏။ ထိုသူတို႔မွာ-
(၁) ေရွးဦးစြာ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာသူႏွင့္
(၂) သူ႔ေက်းဇူးကိုသိၿပီး ျပန္လည္ေက်ေအာင္ဆပ္ႏိုင္ေသာသူတို႔ျဖစ္ၾကသည္။
ရခဲၿပီးမြန္ျမတ္သည့္သူျဖစ္ေအာင္ မိဘေက်းဇူးကိုသိၿပီး ေက်ႁပြန္ေအာင္ဆပ္ႏိုင္ဘို႔္ သတိတရား မေမ့ေလ်ာ့ဘဲ ရိုေသေလးျမတ္စြာ ေပးဆပ္ၾကရပါမည္။

ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ သားသမီးယုတ္တို႔မွာကား မိဘဆီမွ အေမြရလမ္းမျမင္လွ်င္ ထံပါးနီးရပ္ မကပ္ၾကဘဲ ေရွာင္တတ္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ “မိဘကိုပင္၊ ဥစၥာျမင္မွ၊ ခင္မင္ျမတ္ေလး၊ သားတို႔ ေကၽြး၏၊ သမီးတို႔ေမြး၏၊ ပဲေရြးမရွိ၊ မိဘတို႔အား၊ သမီးသားသည္၊ ထံပါးနီးရပ္၊ မကပ္တုန္လ်င္း၊ ေရွာင္ၾကခြင္း၏။”ဟူ၍ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေရးစပ္ေတာ္မူ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။္။ မိဘတိုု႔၌ ဥစၥာရွိလွ်င္ မေသခင္ကပင္ အေမြခြဲခ်င္ၾကသည့္ သားသမီးမ်ား လည္း ရွိၾကေပသည္။ မိဘတို႔ ေသသြားလို႔ အေမြမညီၾကလွ်င္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမခ်င္း ရံုးတက္ကာ သူ႔ထက္ငါအၿပိဳင္ျပဳ အေမြလုၾကသည္လည္းရွိသည္။ မည္မွ်သံေ၀ဂရစရာ ေကာင္းလိုက္သနည္း။ အေမြယူ မွားေနၾကသည္။ သားသမီးတို႔မည္သည္ မိဘတို႔၏ ေကာင္းမႈ အေမြမ်ားကို ဆက္လက္ခံယူက်င့္သံုးရမည္သာျဖစ္၏။ ဤမွ်တင္မဟုတ္ေသး၊ မိဘတို႔ဂုဏ္ တိုးပြားေရးကို အေလးထားကာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ သားသမီးအမ်ိဳး အစား(၃)မ်ဳိးရွိ၏။ ၎တို႔မွာ-
(၁) အတိဇာတ- မိဘထက္သီလ၊ သမာ၊ ပညာစေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူး လြန္ျမတ္ေသာသူ။
(၂) အႏုဇာတ- မိဘႏွင့္ ဂုဏ္ေက်းဇူး တူမွ်ေသာသူ။
(၃) အ၀ဇာတ- မိဘေအာက္ ဂုဏ္ေက်းဇူး နိမ့္ည့ံေသာသူတို႔ ျဖစ္ၾကေပသည္။

မိဘတို႔၏ ေမြးေကၽြးေဟာင္းကို ျပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္သည့္လမ္းစဥ္မွာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ တိုင္ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ေသာ အလြန္ထူးမြန္ျမတ္သည့္ ပါရမီကုသိုလ္ထူးႀကီးပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္မ်ားသည္ ယင္းကုသိုလ္ေတာ္ျမတ္ကို သတိဉာဏ္ကပ္၍ ဘ၀ အသေခ်ၤအနႏၲ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မဟာနႏၵိယေမ်ာက္မင္းဘ၀ ျဖစ္စဥ္ အခါက ဖခင္ေမ်ာက္မင္း မရွိသည့္ေနာက္ စိုးစံအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ခဲ့သည္။ မင္းျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ စားေသာက္ဖြယ္ရာ အျဖာျဖာႏွင့္္ ေခ်ာသက္လ်ာမိဖုရားမ်ား ရွိပင္ျငားေသာ္လည္း မိခင္အို မ်က္မျမင္ကိုသာ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရန္ စည္းစိမ္အမ်ား စြန္႔ထားခဲ့၏။ တစ္ေန႔တြင္ မုဆိုး တစ္ေယာက္ ေတာလည္ေရာက္လာၿပီး မိခင္အိုႀကီးကို ပစ္မည္လုပ္ေတာ့ “မိခင္အိုႀကီးအား ခ်မ္းသာထား၍ ကၽြႏ္ုပ္အားသာ သတ္ယူပါ”ဟု အေသခံကာ ေက်းဇူးဆပ္ခဲ့ေလသည္။ သု၀ဏၰ သာမ လုလင္ဘ၀မွာလည္း မ်က္မျမင္မိဘမ်ားကို လုပ္ေကၽြး၍အသက္ေမြးေနစဥ္ ဘုရင္မင္း တရား ေတာလည္သြားရာ သု၀ဏၰသာမအား သမင္ထင္ကာ အျမင္မွား၍ ေလးႏွင့္ပစ္ခြင္း လိုက္သည္တြင္ မိဘလုပ္ေကၽြးသည့္သားျမတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သိၾကားမင္းမေနသာေတာ့ဘဲ လူ႔ျပည္ဆင္းကာ ေဆးကုသေပးရန္ မိဘမ်ားလိုရာဆု ေမးသည့္အခါ “သားေရႊအိုး ထမ္းလာတာကို ျမင္လိုပါေၾကာင္း” ဆုေတာင္းလိုက္သျဖင့္ မ်က္မျမင္မိဘမ်ား စကၡဳႏွစ္ကြင္း အလင္းရေစခဲ့သည္မွာလည္း မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေသာ အေလာင္းေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

“ျမတ္စြာဘုရား ဘုန္းကံႀကီးမားေပစြတကား”ဟူ၍ အေပၚယံသာ ၾကည္ညိဳကာမေနႏွင့္။ ႀကီးမားေစေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားကလည္း ထိုကဲ့သို႔ မိဘေက်းဇူးကိုသိၿပီး လုပ္ေကၽြးခဲ့ ေသာ ဘ၀မ်ားမွာ အသေခ်ၤအနႏၲပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယခုေခတ္၌ ဘုန္းကံႀကီးမားသူ နည္းပါး သည္မွာ မိဘေက်းဇူးတရားကိုေမ့ၿပီး ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပံဳး ေမာ္မဆံုးႏိုင္ဘဲ ငါးအာရံုအင္အစု ခင္မႈႏွင့္ ေန႔ကုန္ေနၾကလို႔သာျဖစ္သည္။ ေခတ္ပညာတတ္ကၽြမ္းလာေတာ့ အိုႀကီးခ်က္မ ဘာမွ်မသိလွ သည့္ မိဘေတြပါလားဟူ၍လည္း ကဲ့ရဲ႕ကာအျပစ္ဆို အညစ္ပိုတတ္ၾကသည့္ သားသမီးမ်ား လည္းရွိၾကသည္။ အမည္ေနာက္မွာ ဆယ္ဘြဲ႔ခ်ိတ္ထားေသာ္လည္း မိဘကို ေစာ္ကားေသာ သားသမီးမ်ားမွာ အဟိတ္တိရိစၧာန္လိုသာျဖစ္ေပသည္။ ေက်ာင္းကသင္ေပးထားေသာ အတတ္ကား သညာသိ၊ ႏွလံုးသားမွလာေသာ အသိကား ပညာသိ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ပါရမီထိုက္သည့္ ကုသိုလ္မ်ားမွာ ပညာသိျဖင့္လုပ္မွရ၏။

ထိုသို႔အသိ ပညာရွိကား မိဘေက်းဇူး မဆိုထားႏွင့္၊ “တစ္လုတ္စားဘူး သူ႔ေက်းဇူး”ပင္ ၿမဲစြာသတိကပ္ ေပးဆပ္တတ္ၾကသည္။ လူလားေျမာက္ေအာင္ အသက္ႏွင့္ရင္း ေမြးေပးခဲ့ၿပီး အလုတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေကၽြးဘူးထားေသာ မိဘေက်းဇူးမွာကား ဆိုဖြယ္ရာမရွိေတာ့ၿပီ။ ထို႔ ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ထံုး ႏွလံုးမူၿပီး လမ္းၫႊန္ေပးထားသည့္အတိုင္း ေလာကီေလာကုတၱရာ နည္းရွစ္ျဖာျဖင့္ မိဘတို႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို အခါအခြင့္ မလင့္ေစဘဲ အျမန္မွန္စြာ ေပးဆပ္ပါေလ။

ေလာကီနည္းျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္နည္း
(၁) စားေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ျခင္း။
(၂) ၀တ္ေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ျခင္း။
(၃) ေနေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ျခင္း။
(၄) က်န္းမာေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ျခင္း။

ေလာကုတၱရာနည္းျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္နည္း
(၁) ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာစေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါးတို႔အေပၚ၌ သဒၶါတရားမရွိသည့္ မိဘတို႔ကို သဒၶါတရားရွိေအာင္ တရားေဟာေပးျခင္း။
(၂) ကိုယ္က်င့္သီလေကာင္း မရွိေသာမိဘမ်ားအား သီလရွိေအာင္ တရားေဟာေပးျခင္း။
(၃) စြန္႔လႊတ္ေပးကမ္း မလွဴဒါန္းၾကေသာ မိဘမ်ားကို စြန္႔လႊတ္စာဂ အာစာရႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ တရားေဟာေပးျခင္း။
(၄) အမွန္အမွား မပိုင္းျခားတတ္ဘဲ ပညာဉာဏ္ နည္းပါးေသာမိဘမ်ားအား ပညာရွိ ေအာင္ တရားေဟာေပးျခင္း။
(တရားဓမၼ မေဟာတတ္ကလည္း တျခားနည္းမ်ားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေပးၾကရပါမည္္။)

မိဘေက်းဇူး လြန္စြာႀကီးလွေသာေၾကာင့္ ေလာကီနည္း တစ္နည္းတည္းျဖင့္ေတာ့ အသက္ရာ တိုင္ ေပးဆပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း မိဘေက်းဇူး မေက်ႏိုင္ေပ။ ၎ကို ကိုးခန္းပ်ိဳ႕လကၤာမွာ “မိကို လက္ယာ၊ ဖကိုလက္၀ဲ၊ ကိုင္ခ်ီဆြဲလ်က္၊ ပခံုးထက္၀ယ္၊ အသက္ရာတိုင္၊ မမုန္းႏိုင္ဘဲ၊ သံုးတိုင္၀တ္တြား၊ လုပ္ေကၽြးျငားလည္း၊ ေမြးဖြားသိုက္က်ဴး၊ ရွိတင္ဘူးသည့္၊ ေက်းဇူးဂုဏ္ၿပိဳင္၊ မဆပ္ႏိုင္ခဲ့။” ဟူ၍ ေရးစပ္ထားေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိဘေက်းဇူး ျမင္းမိုရ္ဦးကို အထူးေက် ေအာင္ ဆပ္ၾကရန္မွာ ေလာကီနည္း တစ္ခုတည္းျဖင့္ မလံုေလာက္၊ ေလာကုတ္နည္းျဖင့္ပါ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးၾကရပါမည္။ ဤနည္းျဖင့္ ဆပ္လွ်င္ကား ေက်းဇူးေက်သည့္ လမ္းစဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း “မိဘေက်းဇူး၊ ေႂကြးအထူးကို၊ ၾကည္ႏူးတံု႔ကာ၊ ဆပ္လိုပါမူ၊ သဒၶါကင္းပ၊ သီလမျဖဴ၊ အလွဴမေပး၊ ကင္းေ၀းသုတ၊ မိႏွင့္ဖကို၊ ေျဖာင့္ျဖခ်ိဳသာ၊ ေစတနာျဖင့္၊ သဒၶါစာသား၊ ျမတ္တရားႏွင့္၊ စံုုျငားေလေအာင္၊ က်ိဳးအားေဆာင္ကာ၊ မ်ားေျမာင္ေထေထ၊ ေက်းဇူးေက်မည္၊ ဆပ္ေလသူတို႔၊ လမ္းစဥ္တည္း။”ဟူ၍ ေရွးပညာရွိတို႔က ဗုဒၶျမတ္ဘုရား ႁမြက္ၾကားခဲ့သည့္ အတိုင္း ကိုးကားကာ ေရးသားေတာ္မူခဲ့ၾကေပသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ေနာက္ဆံုး နိဂံုးခ်ဳပ္ရပါလွ်င္ “မိဘႏွစ္ျဖာ၊ ရွိေနပါလည္း၊ ေက်းဇူးမသိ၊ မဆပ္ဘိက၊ တစ္သက္လံုးလံုး၊ လူျဖစ္ရံႈး၏။”ဆိုသည့္ ပညာရွိတို႔ သတိေပးထားရာအတိုင္း မိမိကိုယ္ကို သတိျဖစ္ေစျခင္းငွာလည္းေကာင္း၊ စာရႈသူ ဓမၼခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္တို႔အားလည္း သတိတရား ပြားမ်ားေစျခင္းငွာလည္းေကာင္း ဤဓမၼေဆာင္းပါးျဖင့္ ပါရမီဒါန ျပဳလိုက္ရပါသည္။ စာရႈသူ ပရိတ္သတ္အားလံုး အပူခပ္သိမ္း ဒုကၡၿငိမ္း၍ သႏၲိဓါတ္ျမတ္ ကိန္းႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။
ကုိထြန္းထြန္းလွဳိင္ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။

မိဘေက်းဇူး အေက်ဆပ္နည္း

မိဘေက်းဇူးဆပ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ အရွင္ဆႏၵာဓိက၏ ႏို႔ႏွစ္လံုးေက်ပါတယ္ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ပါသည္။

မိဘေက်းဇူး အေက်ဆပ္နည္း

အေမ့ႏို႔ဖိုးေရာ၊ အေဖ့လက္ရံုးဖိုးပါ ေက်ေအာင္ဆပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မိဘေက်းဇူးအထူးသိ၊ အထူးဆပ္လိုတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတိုင္းအတြက္ အတုယူစရာ နမူနာစံၿပ ပုဂၢိဳလ္ထူး ပုဂၢိဳလ္ၿမတ္ပါပဲ။

မိဘေက်းဇူးကို ေက်ေအာင္ဆပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္က “ငါကေတာ့ ဘုရားမို႔လို႔ မိဘေက်းဇူးကို ေက်ေအာင္ဆပ္ႏိုင္တာ၊ သင္တို႕ကေတာ့ သာမန္လူေတြမို႔ မိဘေက်းဇူးကို ဘယ္ေတာ့မွ ေက်ေအာင္ဆပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး” လို႔ လံုး၀မမိန္ေတာ္မူခဲ့ပါဘူး။

“ငါဘုရား မိဘေက်းဇူးကို အေက်ဆပ္ႏိုင္သလို သင္ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတို႔လည္း မိဘေက်းဇူးကို အေက်ဆပ္ႏိုင္ပါတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ၿမတ္စြာဘုရားက မိဘေက်းဇူးကို အေက်မဆပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ မေဟာခဲ့ပါဘူး။ ေက်ေအာင္ဆပ္ဖို႔ မလြယ္ဘူး လို႔ ေဟာေတာ္မူခဲ့တာပါ။ သာမာန္ဆပ္ရံုနဲ႔ ေက်းဇူးမေက်ႏိုင္ဘူး။ အထူးဆပ္မွ ေက်းဇူးေက်တယ္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

ေက်ဇူးအေက်ဆပ္ဖို႔ မလြယ္ကူၿခင္းအေၾကာင္း

ၿမတ္စြာဘုရားက –

“ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတို႔ . ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္ ေမြးမိခင္နဲ႔ ေမြးဖခင္ ရဲ႕ေက်းဇူးကို အလြယ္တကူ ဆပ္ရံုနဲ႔ မေက်ႏိုင္ဘူး။ ေက်ေအာင္ဆပ္ဖို႔ မလြယ္ဘူး လို႔ ငါဘုရားေၿပာခ်င္ပါတယ္။

ႏွစ္တစ္ရာတမ္းမွာ အႏွစ္တစ္ရာအသက္ရွည္တဲ့ သားသမီးက အေမကို လက္ယာပခံုးမွာတင္၊ အေဖကို လက္၀ဲပခံုးမွာတင္ၿပီး ရာသက္ပန္ၿပဳစုလုပ္ေကၽြးတယ္ ဆိုၾကပါစို႔၊ ပခံုးထက္က မိဘႏွစ္ပါးကို ေမႊးပံ်႕သင္းၾကိဳင္ေအာင္ နံ႔သာမ်ိဳးစံုနဲ႔လည္း ပြတ္တိုက္လိမ္းက်ံေပးတယ္။ အေညာင္းအညာေၿပေအာင္ လက္ေတြ ေၿခေတြကိုလည္း ဆုပ္နယ္ေပး ႏွိပ္ေပးယ္။ ေအးတဲ့အခါ ေရေႏြး၊ ပူတဲ့အခါ ေရေအးနဲ႔လည္း ေရခ်ိဳးသန္႔စင္ေပးတယ္။ ကိုယ္လက္ေပါ့ပါးခ်မ္းသာေအာင္ လက္ေတြ ေၿခေတြကိုလည္း ဆဲြဆန္႔ေပးတယ္။ ပခံုးထက္မွာပဲ က်င္ၾကီးက်င္ငယ္ စြန္႔ေစတယ္။

အဲဒီေလာက္ ၿပဳစုလုပ္ေကၽြးေပမယ့္ မိဘေက်းဇူးကို တံု႔ၿပန္ၿပီးသား အေက်ဆပ္ၿပီးသား မၿဖစ္ေသးပါဘူး။

“ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတို႔ .. စကားကုန္ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ မိဘႏွစ္ပါးကို ႏွစ္သက္ဖြယ္ရတနာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတဲ့ တစ္ေၿမၿပင္လံုးကို စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္အၾကီးအကဲလုပ္ႏိုင္တဲ့ စၾကာ၀ေတးမင္းရာထားမွာထားၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ဦးေတာ့၊ မိဘေက်းဇူးကို ေက်ေအာင္ဆပ္ရာ မေရာက္ေသးပါဘူး။ “

“ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတို႔ . ဒိေလာက္ေက်းဇူးဆပ္ရက္သားနဲ႔ ဘာလို႔ ေက်းဇူးမေက်ႏိုင္ရတာလဲဆိုရင္ မိဘေတြဟာ သားသမီးအေပၚ သိပ္ကို ေက်းဇူးမ်ားၾကလို႔။ သားသမီးေတြကို ၾကီးၿပင္းရြယ္ေရာက္ လူလားေၿမာက္ေအာင္ ဂရုတစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ၾကလို႔။ ႏို႔ခ်ိဳတုိက္ေကၽြးေမြးၿမဴၾကလို႔။ ဒီေလာကၾကီးရဲ႕အာရံုေကာင္းဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သိၿမင္ေအာင္ ေသခ်ာၿပသၾကလို႔ပါပဲ။”

“ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတို႔ . မိဘေက်းဇူး အေက်ဆပ္ႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းေတြကို ငါဘုရားညႊန္ၿပပါရေစ။

၁) သဒၶါတရားမရွိတဲ့မိဘကို သဒၶါတရားနဲ႔ၿပည့္စံုေအာင္ (ရတနာသံုးပါးသာ ကိုးကြယ္ရာအစစ္ၿဖစ္ေၾကာင္း၊ ကံေတြရဲ႕အက်ိဳးေပးမႈသတၱိ)၊

၂) သီလမရွိတဲ့ မိဘကို သီလနဲ႔ၿပည့္စံုေအာင္ (သီလမရွိရင္ အနာေရာဂါမ်ားတတ္ေၾကာင္း၊ ေသခါနီး ေကာင္းရာသုဂတိေရာက္ေရးကိစၥ)၊

၃) မေပးရက္ မလွဴရက္ႏွေၿမာ၀န္တိုတဲ့မိဘကို စြန္႔ၾကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းၿခင္း (ေမတၱာေစတနာနဲ႔ေပးသမွ် ကုိယ္ရဖို႔သာခ်ည္းၿဖစ္ေၾကာင္း) ႏွင့္

၄) ပညာဉာဏ္မရွိတဲ့ မိဘကို ပညာဉာဏ္နဲ႔ၿပည့္စံုေအာင္ (အေကာင္းၿမင္စိတ္နဲ႔ အၿပဳသေဘာၿဖစ္ေအာင္၊ ပစၥဳပၸဳန္စိတ္ေအးခ်မ္းဖို႔နဲ႔သံသရာဘ၀လြတ္ေၿမာက္ဖို႔အတြက္ပါ ၀ိပႆနာမလုပ္မၿဖစ္ အေရးၾကီးေၾကာင္း) ေကာင္းစြာနာယူေဆာက္တည္ေစမယ္။ ေလးေလးနက္နက္ သက္၀င္ေစမယ္။ ခိုင္ခိုင္ခံ့ခံ့ တည္တံ့ၿမဲၿမံေစမယ္ဆိုရင္ မိဘေက်းဇူးကို တံု႔ၿပန္ၿပီးသား၊ အေက်ဆပ္ၿပီးသား ၿဖစ္သြားပါတယ္။

မိဘေက်းဇူးဆပ္တဲ့ေနရာမွာ ေလာကနည္းနဲ႔ ဆပ္ၿခင္း၊ ဓမၼနည္းနဲ႔ ဆပ္ၿခင္း ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။

ေလာကနည္းနဲ႔ ဆပ္နည္း – မိဘအတြက္ အစားအေသာက္၊ အ၀တ္အထည္၊ ေနအိမ္တိုက္တာ၊ ကားရထားစတဲ့ လူမႈအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ ၿပည့္စံုေအာင္ စီမံဖန္တီးေပးထာကို ေခၚပါတယ္။

ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေက်းဇူးဆပ္နည္း – မိဘရဲ႕စား၀တ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ကိုယ္တတ္စြမ္းႏိုင္သမွ် ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္တာကို ေခၚပါတယ္။

ေလာကနည္းနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္တာကို မေက်ႏိုင္ဘူးလို႔ ေၿပာတာပါ။ သုိ႔ေပမယ့္ ေလာကနည္းနဲ႔လည္း ဆပ္ေတာ့ဆပ္ေနရမွာပါပဲ။ ဥပမာ – သီတင္းကၽြတ္က်မွ မိဘကို ကန္ေတာ့တာမ်ိဳး၊ ႏွစ္သစ္ကူးက်မွမိဘကို လက္ေဆာင္ပစၥည္းေပးထာမ်ိဳးေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္မေနဘဲ ေန႔စဥ္ လစဥ္ဆိုသလို မိဘကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္သင့္ပါတယ္။

မိဘက ကိုယ့္ကိုထမင္းဘယ္ႏွနပ္ ေကၽြးခဲ့ဖူးသလဲ။

ကိုယ္ကေရာ မိဘကို ထမင္းဘယ္ႏွနပ္ၿပန္ေကၽြးခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။

မိဘက ကိုယ့္ကိုအက်ီၤ လံုခ်ည္ဘယ္ႏွထည္ဆင္ခဲ့ဖူးသလဲ။

ကိုယ္ကေရာ မိဘကို အက်ီၤ လံုခ်ည္ဘယ္ႏွထည္ ၀ယ္ေပးၿပီးၿပီလဲ။

“ၿပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ရွက္စရာဆိုတဲ့စကားမ်ိဳး” ဘယ္ေတာ့မွ ေၿပာစရာ မလိုေအာင္ အစြမ္းကုန္ၿဖည့္ဆည့္ေပးလိုက္ပါ။

မိဘေသခါမွ “ေက်းဇူးမဆပ္လိုက္ရေလၿခင္း” လို႔ အရွက္မရွိ ေအာ္ငိုမေနပါနဲ႔။

ေပးမွ၊ လွဴမွ မိဘကို ေက်းဇူးဆပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိဘရဲ႕ေ၀ယ်ာ၀စၥ ကိစၥၾကီးငယ္ကို လက္ရံုးအားနဲ႔ေဆာင္ရြက္ေပးတာလည္း ေက်းဇူးဆပ္ေနတာပါပဲ။ “မိဘရဲ႕အကၤ်ီလံုခ်ည္ ေလွ်ာ္ဖြပ္ေပးတာတို႔၊ မိဘကို အေညာင္းအညာေၿပေအာင္ ႏွိပ္နယ္ေပးတာတို႔၊ မိဘမက်န္းမာရင္ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ဂရုတစိုက္ ၿပဳစုတာတို႔” ၿပဳလုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။

စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေက်းဇူးဆပ္နည္း – မိဘရဲ႕စိတ္ဓါတ္ၿမင့္မားေရးအတြက္ စိတ္အာဟာရေတြနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ေနတာ ကိုေခၚပါတယ္။

ဓမၼနည္းနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္နည္း – စိတ္မထားတတ္တဲ့မိဘကို စိတ္ထားတတ္ေအာင္၊ ကုသုိလ္နည္းပါးတဲ့ မိဘကုသုိလ္တိုးပြားေအာင္ ကူညီပံ့ပိုးေပးတာကို ေခၚပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ကူညီပံ့ပိုးေပးမႈေၾကာင့္ မိဘရဲ႕စိတ္ဓါတ္ၿမင့္မားမႈနဲ႔ ကုသုိလ္တိုးပြားမႈက ဘ၀လြတ္ေၿမာက္မႈအဆင့္အထိ တက္လွမ္းႏိုင္သြားၿပီဆိုရင္ အဲဒီလို တက္လွမ္းႏိုင္ေအာင္ ဓမၼနည္းနဲ႔ ေက်းဇူးအေက်ဆပ္ၿပီးသား ၿဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ။

ကိုယ့္ရဲ႕စြမ္းေဆာင္မႈေၾကာင့္ မိဘမွာ ေအာက္ဆံုးထစ္ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ ကၽြတ္တန္းခိုခြင့္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ မိဘေက်းဇူးအၾကြင္းမဲ့ ေက်သြားပါၿပီ။

ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရင္လည္း မိဘေက်းဇူးအၾကြင္းမဲ့ ေက်ပါတယ္။

ပုထုဇဥ္အဆင့္ကေန ေသာတပန္အရိယာအဆင့္ကို ေရာက္သြားတယ္ဆိုရင္ပဲ သိပ္မၾကာလွေတာ့တဲ့ တခ်ိန္မွာ ရဟႏာၱၿဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာသြားၿပီၿဖစ္တဲ့အတြက္ မိခင္ကို ေသာတပန္ၿဖစ္ေအာင္ ဓမၼႏို႔ရည္တုိက္ေကၽြးေပးတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းပုဂၢိဳလ္ဟာ မိခင္ေက်းဇူးကို ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုးလံုးေက်ေအာင္ ဆပ္ၿပီးသား ၿဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။

မဂ္ဖိုလ္ရဖို႔ အနီးကပ္ဆံုးအလုပ္က -

- ၀ိပႆနာအလုပ္ အားထုတ္ၿဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးၿခင္း၊

- ၀ိပႆနာစာအုပ္၊ တိတ္ေခြမ်ား လွဴဒါန္းၿခင္း၊

- ၀ိပႆနာရဲ႕အၿခံအရံအေထာက္အပံ့ၿဖစ္တဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ၿပဳလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ကူညီေပးၿခင္း၊

- ဘာကုသုိလ္ပဲၿပဳၿပဳ နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ၿပီးပဲ ၿပဳဖို႔တုိက္တြန္းေပးၿခင္း၊

- ကို္ယ့္ေၾကာင့္ မိဘရဲ႕၀ိပႆနာအားထုတ္မႈ အေႏွာင့္အယွက္ မၿဖစ္ေအာင္ အရာရာသတိၿပဳေနထိုင္ၿခင္း။

သူတစ္ပါးကို မဂ္ဖိုလ္ရေအာင္ လုပ္ဖို႔က မေသခ်ာတဲ့အတြက္ မိဘေက်းဇူးကို ဒီတစ္ဘ၀တည္းနဲ႔အေက်ဆပ္ခ်င္လြန္းသပဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဒီဘ၀မွာပဲ အနည္းဆံုး တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ရေအာင္ ၀ိပႆနာအလုပ္အားထုတ္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ရွည္လ်ားလြန္းလွတဲ့ အစမထင္ သံသရာမွာ သူကမိဘၿဖစ္လိုက္၊ ကိုယ္ကမိဘၿဖစ္လိုက္နဲ႔ အၿပန္ၿပန္ အလွန္လွန္က်င္လည္ေနၾကရတာမို႔ ဘယ္သူေက်းဇူးကိုေတာ့ၿဖင့္ ဘယ္သူကေက်ေအာင္ ဆပ္ၿပီးၿပီဆိုတာ ပုထုဇဥ္ေလာကမွာ လံုး၀မရွိႏိုင္ပါဘူး။

ဒါ့ေပမယ့္ ေက်းဇူးေက်တာ မေက်တာကို အဓိကမထားဘဲ “ေက်းဇူးဆပ္ေနဖို႔သာအဓိက” လို႔ ႏွလံုးသြင္းၿပီး ေလာကနည္းနဲ႔ေရာ၊ ဓမၼနည္းနဲ႔ပါ မိဘကို အၿမဲေက်ဇူးဆပ္ေနဖို႔ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။

မိဘေက်းဇူး

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အားလံုး အေမ႔ဆံုးေသာ အရာတစ္ခု ရွိပါတယ္။ အျခား မဟုတ္ပါဘူး။ မိဘေက်းဇူးဆပ္ျခင္း ဆိုတာပါပဲ။ မိဘေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကို ဆပ္ရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးသိၾကပါတယ္။ ကေလးဘ၀ ကတည္းက ပံုျပင္ေတြ၊ ကဗ်ာေတြ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး သင္ခဲ႔ၾကၿပီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေၾကာင္႔ အခုခ်ိန္ထိ မိဘ ေက်းဇူးကို ဆပ္ဖို႔ အေကာင္အထည္ မေဖၚၾကတာလဲ??၊ ေမ႔ေလွ်ာ႔ ေပါ႔ဆ ေနၾကတာလဲ??၊ မေမ႔ေလွ်ာ႔တဲ႔ သူေတြကေရာ ဒါေလးလုပ္ဖို႔ကို ဘာေၾကာင္႔ ေရးႀကီးခြင္႔က်ယ္ လုပ္ေနၾကရတာလဲ??။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေမးၾကည္႔ပါတယ္။ ကိုယ္ဖက္က ျပည္႔စံုမွ ဆပ္မွာလား?။ အဲဒီလို လုပ္လို႔ေတာ႔ မရျပန္ဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တျဖည္းျဖည္း ရင္႔က်က္ တည္ၿငိမ္လာၿပီး ျပည္႔စံုလာတယ္ ပဲထားအံုး မိဘေတြရဲ႕ အသက္ကေရာ၊ ရပ္ေနမွာမွမဟုတ္တာ။ သူတို႔ေတြလည္း အသက္ေတြ ႀကီးလာမွာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔ ျပင္ေနရင္းနဲ႔ပဲ မဆပ္လိုက္ရတဲ႔ သားသၼီးေတြလည္း တစ္ပံုႀကီးရွိပါတယ္။ မိခင္ ဒါမွမဟုတ္ ဖခင္ တစ္ဦးသာ ရွိေတာ႔တဲ႔သူေတြ ဆိုရင္ ပိုၿပီးေတာင္ အေလးအနက္ ထားသင္႔ပါတယ္။ မိဘထက္ အေရႀကီးတဲ႔သူ၊ မိဘထက္ ေက်းဇူးႀကီးတဲ႔သူ ဆိုတာ ရွိနိုင္ပါ႔မလား။ မိဘေက်းဇူး ဆပ္ခြင္႔ရတယ္ဆိုတာ ေတာ္ရံုတန္ရံု အခြင္႔အေရးေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀မ္းတြင္မွာ သေႏၶ စၿပီး တည္ကတည္းေန အခုခ်ိန္ထိ မိဘဆီက မွီခိုမႈ ကင္းေအာင္ ဘယ္ေလာက္ ေနနိုင္ၿပီလဲ။ အခုခ်ိန္ ခၽြတ္ၿခံဳက်သြားရင္ေရာ မိဘကလြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္သူကမ်ား လက္ခံမွာတဲ႔လဲ..........။



  • သည္ကေန႔ မင္းျဖစ္ေနသမွ်၊ ေနာက္တစ္ေန႔ မင္းျဖစ္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္မွန္းနိုင္သမွ် အားလံုး မင္းမိဘ ေက်းဇူေၾကာင္႔။

  • ငါ႔ဘ၀တြင္ ရတနာသံုးပါးသည္ နိဗၺာန္၊ အေမသည္ အသက္သခင္၊ အေဖသည္ မီးရွဴးတိုင္၊ ဆရာသည္ လမ္းျပၾကယ္။

  • ငါ႔ဘ၀တြင္ ငါ႔မိဘသာ ရွိေနပါေစ။ ဒုကၡဟူသမွ် လက္ျပေခၚပါ႔မယ္။

  • ေငြနဲ႔ အရာရာကို ဖန္တီးယူနိုင္တယ္တဲ႔။ ျဖစ္နိုင္ပါလိမ္႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ မိဘတို႔ရဲ႕ ေမတၱာ၊ ေစတနာ၊ အနစ္နာခံမႈ ေတြကိုေတာ႔ ေငြနဲ႔ လဲလို႔ မရပါဘူး။

  • မိခင္တိုင္းရဲ႕ရင္ခြင္ဟာ သားသၼီးတိုင္းအတြက္ ေဆာင္းမွာ ေႏြးေထြးမႈကို ေပးနိုင္သလို ေႏြမွာလည္း ေအးျမမႈကို ေပးစြမ္းနိုင္ပါတယ္။

  • အပူမီးကုေဋ အေမ႔ရင္မွာ ၀န္းရံေသာ္လည္း အၿပံဳးမပ်က္ သားေမွးဆက္ရန္ သားေခ်ာ႔ေတးသံ ရင္တြင္းမွာေလ လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ သီဆိုဆဲပါေလ။

  • လျပည္႔ည လ၀န္းထက္ အေမ႔မ်က္၀န္းက ပို၍ စိုရႊန္းေတာက္ပ၏။

  • ငါ႔ရဲ႕ပထမအခ်စ္က မိခင္၊ ဒုတိယႏွလံုးသား ကဖခင္။

  • ေလာကမွာ မိမိအေပၚ ဘယ္သူေတြ ေမတၱာပ်က္ပ်က္၊ မိဘႏွစ္ပါးက ေမတၱာမပ်က္ဘူး။

  • စီးပြားေရး ေတာင္႔တင္း ခိုင္မာသူတို႔သည္ မိဘအား ေထာက္ပံ႔ ၾကည္႔ရႈနိုင္ျခင္းဟူေသာ ႀကီးမားေသာ ဆုလဘ္ကို ရရွိၾကသည္။

  • မသိတတ္ခင္က မိဘကို စိတ္ညစ္ေစတာကို ထားလိုက္ေတာ႔။ အခု သိတတ္ၿပီ။ မိဘကို ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေတာ႔။

  • မိဘေက်းဇူးကို ဆပ္ခြင္႔ရတုန္းမွာ အရအမိဆပ္ပါ။

  • မိဘ၊ ဆရာရဲ႕ ေမတၱာကို ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္တာအေကာင္းဆံုး။

မိဘေက်းဇူးအေက်ဆပ္နည္း

ဤကမၻာေလာကတြင္မိဘေက်းဇူးကိုအထူးသိ၊ အထူးဆပ္လိုတဲ႔သူေတာ္ေကာင္းတိုင္း အတြက္ အတုယူအားက်စရာ ပုဂၢိဳလ္ထူးပုဂၢိဳလ္ျမတ္ကေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္က ဘ၀တစ္ပါးေျပာင္းသြားျပီျဖစ္တဲ႔ မယ္ေတာ္(သႏၱဳႆိတနတ္သား)ကို ဘ၀သံသရာ၀ဋ္ ဒုကၡက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ကယ္တင္ ေတာ္မူျပီး၊မယ္ေတာ္နတ္ရြာ စံျပီးမိမိကိုႏို႔ခ်ဴိတိုက္ေကြ်းခဲ႔တဲ႔ မိေထြးေတာ္မဟာပဇာပတိ ေဂါတမီေထရီမၾကီးကုိလည္း ရဟႏၱာျဖစ္တဲ႔အထိ“ဓမၼႏို႕ရည္” တိုက္ေကြ်းျခင္းျဖင္႔မိခင္ ေက်းဇူးကို“ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုးေက်ေအာင္” ဆပ္ႏိုင္ခ႔ဲပါတယ္။ တို႔ျပင္ခမည္း ေတာ္သုေဒၶါဒ နမင္းၾကီးကိုလည္း လူ၀တ္ေၾကာင္ဘ၀နဲ႔ရဟႏၱာျဖစ္ျပီး ကြ်တ္တမ္း၀င္ေအာင္လမ္း ညြန္ေပးျပီးဖခင္ေက်းဇူးကိုလည္း “လက္ရံုးႏွစ္ဖက္ ဖိုးလံုးေက်ေအာင္” ဆပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က“ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီးတို႔..၊ ေမြးမိခင္ႏွင္႔ေမြးဖခင္တို႔ ေက်းဇူးကိုအလြယ္တကူ ဆပ္ရံုနဲ႔႔ မေက်ႏိုင္ဘူး၊ ေက်ေအာင္ဆပ္ဖို႔မလြယ္ဘူးလို႔ ငါဘုရားေျပာခ်င္ပါတယ္။ “ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီးတို႔၊ အႏွစ္တရာသက္တမ္းမွာ အႏွစ္တရာအသက္ရွည္တဲ႔ သားသမီးကအေမကို လက္ယာပခံုးတင္၊ အေဖကို လက္၀ဲပခံုးတင္ျပီးအမ်ဳိးမ်ိဳးျပဳစုလုပ္ေကြ်းျပီး ပခံုးထက္မွာဘဲ က်င္ၾကီးက်င္ငယ္စြန္႔ေစျပီး ရာသက္ပန္ျပဳစု လုပ္ေကြ်းေသာ္လည္း မိဘေက်းဇူးကိုအေက် ဆပ္ျပီးသားမျဖစ္ေသးပါဘူး”၊ “ခ်စ္သား၊ခ်စ္သမီးတို႔..၊ စကား ကုန္ေျပာရရင္မိဘ ႏွစ္ပါးကို ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာရတနာေတြအမ်ားၾကီး ရိွတဲ႔တေလာကလံုးကိုိ စိုးမိုး အုပ္ခ်ဳပ္အၾကီးအကဲ လုပ္ႏိုင္တဲ႔ စၾက၀ေတးမင္းရာထူးမွာထားျပီး ေက်းဇူးဆပ္ေသာ္လည္း ေက်ေအာင္ဆပ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ “ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီးတို႔…၊ ဒီေလာက္ေက်းဇူးဆပ္ရက္သားနဲ႔ ဘာလို႔ေက်းဇူးမေက်ႏိုင္တာလဲ ဆိုရင္မိဘေတြဟာသား သမီးေတြအေပၚ သိပ္ကို ေက်းဇူးမ်ားၾကီးလို႕၊ သားသမီးေတြကိုၾကီးျပင္း အရြယ္ေရာက္ လူလားေျမာက္ေအာင္ ဂရုတစိုက္ေစာင္႔ေရွာက္ၾကလို႔၊ ႏို႕ခ်ဳိတိုက္ေကြ်း ေမြးျမဴျပီး ေလာကၾကီးရဲ႕ အေကာင္းအဆိုးအမ်ဳိးမ်ဳိးကိုသိျမင္ေအာင္ေသခ်ာညြန္ၾကားျပသလို႔ပဲ” ျဖစ္ပါတယ္။ မိဘကို ေက်းဇူးဆပ္ရာမွာေလာကနည္းနဲ႔ဆပ္ျခင္း၊ ဓမၼနည္းနဲ႔ဆပ္ျခင္း ဟူ၍ႏွစ္မ်ဳိးရိွပါသည္။ မိဘအတြက္စား၀တ္ေန ေရးက်န္းမာေရးအတြက္ ကိုယ္တတ္စြမ္းသမွ် ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္တာကို ေလာက နည္းနဲ႔ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းလို႔ေခၚပါတယ္။ ေလာကနည္းနဲ႔ေက်းဇူးဆပ္လို႔ မေက်ႏိုင္ေပမယ္႔ မိဘသက္ရိွ ထင္ရွားရိွစဥ္ေန႔စဥ္၊ လစဥ္အရိိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႔ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္သင္႔ပါတယ္။ မိဘေသခါမွ “ေက်းဇူးမ ဆပ္လိုက္ရေလျခင္း” ဟုအက်ဳိး မရိွေအာ္ငိုေနျခင္းျဖင္႔ ေနာင္မွေနာင္တရမေနသင္႔ပါ။ စိတ္ထား မတတ္တဲ႔မိဘ ကိုစိတ္ထားတတ္ေအာင္၊ ကုသိုလ္နည္း ပါးတဲ႔မိဘကို ကုသိုလ္တိုးပြားေအာင္ ကူညီပံ႔ပိုးေပးတာကို ဓမၼနည္းနဲ႔ေက်းဇူးဆပ္တယ္လို႔ေခၚပါတယ္။ “သဒါၶတရားမရိွ တဲ႔မိဘ ကိုသဒၶါတရားနဲ႔ျပည္႔စံုေအာင္၊ နတ္ေတြ၊ ဘိုးေတာ္ေတြအထင္ၾကီး ကိုးကြယ္ေနတဲ႔မိဘေတြကိုဘုရား၊တရား၊ သံဃာရတနာသံုးပါးသာ ကိုးကြယ္ရာ အစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေသရင္ျပီးျပီလို႔ယူဆေနတဲ႔မိဘ ကိုေသရင္မျပီးေသးဘဲ ကိုယ္ျပဳတဲ႔ေကာင္းကံ၊ မေကာင္းကံ အားေလ်ာ္စြာဘ၀သစ္ ထပ္ျဖစ္ရအံုးမယ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကံကိုမယံုတဲ႔မိဘကိုယံုၾကည္ေအာင္၊ သီလ မရိွတဲ႔မိဘကို သီလနဲ႔ျပည္႔စံုေအာင္၊ ႏွေျမာတြန္႔တိုတဲ႔မိဘကို အလွဴဒါနနဲ႔ျပည္႔စံုေအာင္၊ စိတ္ထား မမွန္တဲ႔မိဘကိုစိတ္ထားမွန္ေအာင္၊ ၀ိပႆနာအလုပ္အားမထုတ္ခ်င္တဲ႔မိဘကို ပစၥဳန္စိတ္ေအးခ်မ္းဖို႔ အတြက္ ေရာ၊ သံသရာ ဘ၀လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ပါ ၀ိပႆနာဟာမလုပ္မျဖစ္ အေရးၾကီးေၾကာင္းအိမ္မွာ တရားအားထုတ္ျဖစ္ေအာင္၊ လိုအပ္ရင္ ရိပ္သာသြားျပီး တရားအားထုတ္ျဖစ္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ကူညီေဆာင္ရြက္ေပး ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္ရဲ႕စြမ္းေဆာင္ မႈေၾကာင္႔ မိဘမွာတစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ ကြ်တ္တန္း၀င္ခြင္႔ရရင္ မိဘေက်းဇူး အၾကြင္းမဲ႕ေက်သြားျပီျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္ တိုင္မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ရေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရင္လဲ မိဘေက်းဇူးအၾကြင္းမဲ႔ေက်ပါတယ္။ နိဗၺာန္ကိုထာ၀ရစံ၀င္သြားၾကတဲ႔ ရဟႏၱာေယာက်္ား၊ ရဟႏၱာမိန္းမေတြအားလံုး မိဘအေပၚမွာေရာ၊ တျခားပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚမွာေရာ ဘာေက်းဇူး၊ ဘာအကုသိုလ္ေၾကြးမွ မက်န္ေတာ႔ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားရွင္က“ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီးတို႔…၊ မိဘေက်းဇူး အေက်ဆပ္ႏိုင္တဲ႔ နည္းလမ္းေတြကို ငါဘုရားညြန္ျပပါမည္၊ သဒၶါတရားမရိွတဲ႔မိဘကို သဒၶါတရားနဲ႔ျပည္႔စံုေအာင္၊ သီလမရွိတဲ႔မိဘ ကိုသီလလုံနဲ႔ျပည္႔ စံုေအာင္၊ မေပးရက္မလွဴရက္ႏွေျမာ ၀န္တိုတဲ႔မိဘကိုစြန္႔ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္းနဲ႔ျပည္႔စံုေအာင္၊ ပညာဥာဏ္ မရိွတဲ႔မိဘကိုပညာ ဥာဏ္နဲ႔ျပည္႔စံုေအာင္ ေကာင္းစြာနာယူ ေဆာက္တည္ေစမယ္၊ ေလးေလးနက္ နက္သက္၀င္ေစမယ္၊ ခိုင္ခိုင္ခံ႔ခံ႔တည္တံ႔ျမဲျမံေစ မယ္ဆိုရင္မိဘ ေက်းဇူးကိုတံု႔ျပန္ျပီးသား၊ အေက်ဆပ္ျပီးသား ျဖစ္သြားပါတယ္လို႕” ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕သည္မိဘေက်းဇူး ေက်တာမေက်တာကို အဓိက မထားဘဲေလာကနည္းနဲ႔ေရာ၊ ဓမၼနည္းနဲ႔ေရာ မိဘကိုအျမဲ ေက်းဇူးဆပ္ေနဖို႔အေရးၾကီးပါတယ္။ မိဘေက်းဇူးသိတတ္ေသာ သားသမီးမ်ားသည္ အိုေတာင္ မဆင္းရဲဘဲ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ေတြ မိမိထံေမွာက္သို႔ အလံုးအရင္းနဲ႔၀င္ေရာက္လာျပီး ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရြင္ခ်မ္းေျမ႕စြာျဖတ္ သန္းႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ဓမၼမိတ္ေဆြသူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတို႕ မိဘေက်းဇူးကို သိျပီးမိဘသက္ရိွထင္ရွားရိွစဥ္ မိဘေက်းဇူးကိုဆပ္ႏိုင္ေသာ သားေကာင္း သမီးေကာင္းေလးမ်ားျဖစၾ္ကပါေစ။

အိုပယ္

“အိုပယ္” ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ၾကည္႔ဖူးတဲ႕ ဇာတ္ကားတစ္ကားရဲ႕ အမည္ပါ။ ဒီကားကို မၾကည္႕ခင္တုန္းက နာမည္ေလးက ကိုရီးယားနာမည္လို႔ ထင္စရာေလးပါ။ အမွန္ေတာ႔ ဇာတ္ကားေလးက ပညာေပးကားေလးပါ။ အသက္အရြယ္ အိုမင္းလာတဲ႔ မိဘမ်ားကို သားသမီးမ်ားက မိဘရဲ႕ေက်းဇူးကိုမသိဘဲ စြန္႔ပစ္ထားတာကို ရိုက္ကူးထားတဲ႔ ကားေလးျဖစ္ပါတယ္။ ဖ၀ါးလက္ႏွစ္လံုး ဖခံုးလက္ႏွစ္သစ္ကတည္းက လူျဖစ္ေအာင္ ေက်ြးေမြးေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔တဲ႕ မိဘမ်ားကို အရြယ္ေရာက္ ပညာစံု အေတာင္စံုတဲ႔အခါ အိုမင္းရင္႔ေရာ္လာတဲ႔ မိဘမ်ားကို လစ္လဴရႈ႕ထားေပမယ္႔ မိဘေမတၱာကေတာ႔ သားသမီးအေပၚ ဘယ္ေတာ႔မွ ပ်က္ျပယ္မသြားပါဘူး။ ေတာင္းဆိုးပလံုးဆိုးကိုသာ ပစ္ရိုးထံုးစံရိွျပီး သားဆိုးသမီးဆိုးကိုေတာ႔ ပစ္ရိုးထံုးစံမရိွပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႕လို ပုထုဇဥ္လူသားေတြအတြက္ မိဘေက်ဇူးကို ေက်ေအာင္ဆပ္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ အသက္အရြယ္ အိုမင္းလာတဲ႔ မိဘမ်ားကို ျငဴဆူမႈမရိွဘဲ ဘုရားရိပ္တရားရိပ္မွာ နားခိုးျပီးသူတို႔ရဲ႕ ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရြင္ေအးခ်မ္းစြာ ျဖင္႔ျဖတ္သန္းႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ သားသမီး၀တၱရားမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားထဲမွာပါတဲ႔ “ငါအိုသြားတဲ႔အခါ” ၂၀၀၄ခုႏွစ္ (၁၂) လပိုင္း (၆) ရက္ေန႔ ထုတ္ေဆာင္ပါးေလးကို ႏွစ္သက္္၍ မူရင္းအတိုင္းျပန္လည္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
“ငါအိုသြားတဲ႔အခါ”
  • ငါအိုသြားတဲ႔အခါ ငါဟာအရင္က ငါမဟုတ္ေတာ႔ဘူး၊ ငါ႔ကိုနားလည္ေပးပါ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။
  • ခ်ိနဲ႔နဲ႔လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အက်ၤီေပၚ ေလာင္းမိတဲ႔အခါ၊ ဖိနပ္ၾကိဳးေတြ ခ်ည္ဖို႔ ေမ႔သြားတဲ႔အခါ၊ ငါ႕ကိုမရြံပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသင္ေပးခဲ႔တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။
  • အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ႔စကားေတြကို ငါျပန္ေျပာမိတဲ႔အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳျပီး နားေထာင္ေပးပါ၊ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တိုင္း တစ္ေထာင္႔တည ပံုျပင္ေတြကို မရိုးေအာင္ေျပာရင္း ငါေခ်ာ႔သိပ္ခဲ႔ဖူးတာေတြကို သတိရေပးပါ။
  • မလႈပ္ရွားႏိုင္လို႔ ေရခ်ဳိးဖို႔ အကူအညီလိုတဲ႔အခါ ငါ႔ကိုမျငိဳျငင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ႔တစ္လွည္႔ ေျခာက္တစ္ခါ ေရခ်ဳိးေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ ပံုရိပ္ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
  • ေခတ္သစ္၊ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ႔ရင္ ငါ႔ကိုမေလွာင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက “ဘာေၾကာင္႔” ဆိုတဲ႕ ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ႔တာေတြကို သတိရေပးပါ။
  • စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါႏြမ္းလ်ျပီး လမ္းမေလ်ာက္ႏိုင္တဲ႔အခါ ခြန္အားပါတဲ႔ လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါကိုတြဲကူေပးပါ၊ လမ္းေလ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းေလ်ာက္က်င္႔ေပးခဲ႔ဖူးတာကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။
  • အသက္ၾကီးလာလို႔ စကားေျပာရာမွာ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ အေၾကာင္းအရာေတြကို ငါေမ႔သြားတဲ႕အခါ အခ်ိန္ေပးျပီး စဥ္းစားခြင္႔ေပးပါ၊ စကားအေၾကာင္းအရာေတြက ငါ႔အတြက္ အေရးမၾကီးပါဘူး။ ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေပးရင္ ေက်နပ္ပါျပီ။
  • တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ႔ ငါ႔ကိုၾကည္႔ျပီး ၀မ္းမနည္းပါနဲ႔၊ နားလည္ေပးပါ၊ အားေပးပါ၊ အရင္တုန္းက လူ႕ဘ၀ တက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညြန္ခဲ႔သလို အခုအခ်ိန္မွာ ငါ႔ဘ၀ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြ အတြက္အေဖာ္ျပဳေပးပါ။ အခ်စ္နဲ႕ ေအးမွ်မႈေတြကို ငါျပံဳးျပံဳးေလးလက္ခံမွာပါ၊ အဲဒီအျပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ႔ ငါ႔ေမတၱာေတြ ေတြ႕ရမွာပါ။

မိဘဂုဏ္ေက်းဇူး အထူးသိစရာ သံေ၀ဂလကၤာ


ညီေတာ္အာနႏၵာ၏ တစ္သက္တာမွတ္တမ္း စာအုပ္ထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္ဖတ္လိုက္ရသည္႔ မိဘမ်ား ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မသိဘဲ တာ၀န္ပ်က္ကြက္သူမ်ားကို သတိသံေ၀ဂ ရေစရန္ ျမတ္စြာဘုရားကိုင္ေတာ္တိုင္ စီမံေပးေတာ္မူ ခဲ႔ေသာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသံေ၀ ကဗ်ာေလးမွာ-

  • သူတို႔ေလးေယာက္ ဖြားေျမာက္လာကတည္းက ငါ ၀မ္းေျမာက္၏။ သူတို႔ တစ္စတစ္စ လူလားေျမာက္လာသည္ကို ငါ ႏွစ္လို၏။ သို႔ပါလ်က္ သူတို႔က မယားႏွင္႔ အလိုတူ အလိုပါျပဳကာ ငါ႔ကို အိမ္မွ ႏွင္ထုတ္ၾက၏။ ၀က္ကို ေခြးေတြ ေဟာင္သကဲ႔သို႔ပင္ ျဖစ္၏။
  • မိုက္ရိုင္းယုတ္မာလွေသာ ေျမဖုတ္ဘီလူးတို႔သည္ သားေယာင္ေဆာင္၍ ငါ႔နား ကပ္လာၾက၏။ ေဖေဖ ေဖေဖဟု ပလီပလာ ဆိုလာၾက၏။ ထိုသို႔ ပလီခဲ႔သူတို႔ကပင္ ေသခါနီးေသာ ဖခင္ၾကီးကို ရက္ရက္စက္စက္ စြန္႔ပစ္ၾကကုန္၏။
  • ခိုင္းေစ၍ မရႏိုင္ေတာ႔ေသာ ျမင္းအိုၾကီးကို စားခြက္မွ ဆြဲထုတ္ၾကသကဲ႔သုိ႔ သားဆိုးသားမိုက္တို႔ ဖခင္အိုၾကီးမွာလည္း အိမ္မွ ႏွင္ထုတ္ခံထားရသျဖင္႔ အိမ္တကာလည္၍ ေတာင္းစားေနရ၏။
  • ငါလက္ထဲက ေတာင္ေ၀ွးသည္ အဘစကား နားမေထာင္ေသာ သားေလးေယာက္ထက္ ျမတ္ပါေသး၏။ ဤေတာင္ေ၀ွးသည္ ႏြားဆိုးတို႔ကိုလည္း ကာကြယ္ေပး၏။ ေခြးဆိုးတို႔ကိုလည္း တာဆီးေပး၏။ ညအခါ ေမွာင္မိုက္ထဲ၀ယ္ သူ႔ကို ေရွ႕ကထား၍ သြားရ၏။ က်င္းေတြ ခ်ဳိင္႔ေတြ ရွိေသာအခါ ေထာက္ရာတည္ရာ ရ၏။ မေတာ္တဆ လဲက်သြားရာမွာလည္း သည္ေတာင္ေ၀ွးကိုပင္ ေထာက္၍ ျပန္ထခဲ႔ရေပသည္။
ဤသို႔ အနက္အဓိပၸာယ္ရိွေသာ ကဗ်ာေလးပုဒ္ကို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ စီကံုးေတာ္မူကာ ပုဏၰားအိုၾကီးတစ္ေယာက္အား ႏႈတ္တိုက္ခ်၍ သင္ေပးေတာ္မူရ၏။ အသက္အရြယ္ အိုရသည္႔အထဲတြင္ စားရမဲ႔၊ ေသာက္ရမဲ႔ ျဖစ္ေနသျဖင္႔ ပုဏၰားၾကီးမွာ အသိဥာဏ္ ထိုင္းမိႈင္းေနရွာ၏။ သည္ကဗ်ာေလးပုဒ္ကိုပင္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ သင္ယူရ၏။ ပုဏၰားအိုၾကီး ႏႈတ္တိုက္ရသည္အထိ ဘုရားရွင္ကလည္း အေခါက္ေခါက္ အခါခါ ခ်ေပးေတာ္မူရေပသည္။
အမွန္ေတာ႔ ပုဏၰားၾကီးသည္ သူေဌးၾကီးတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ႔၏။ ရွိရွိသမွ် ေငြႏွင္႔ပစၥည္းမ်ားကို သားေလးေယာက္ကို မေသခင္ အေမြေပးမိသျဖင္႔ အတိဒုကၡ ေရာက္ခဲ႔ရ၏။ မယားစကား နားေထာင္၍ သားေလးေယာက္လံုးက သူ႔ကို တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ႏွင္ထုတ္လိုက္၍ အိမ္တကာလည္၍ ေတာင္းစားေနရ၏။ ဤတြင္ ၾကံရာမရရွာေသာ ပုဏၰားၾကီးသည္ ဘုရားရွင္ထံ ေရာက္လာ၍ ကံေကာင္းသြားေပသည္။
ဘုရားရွင္ သင္ေပးလိုက္ေသာ ကဗ်ာလကၤာမ်ားကို ႏႈတ္တိုက္ရေအာင္ သင္ယူကာ ပုဏၰားအိုၾကီးသည္ ေကာင္းေကာင္းၾကီး အသံုးခ်ႏိုင္ခဲ႔၏။ သားေလးေယာက္လံုး စံုညီေသာအခါ ဤကဗ်ာ လကၤာေလးမ်ားကို ရြက္ဆို ျပလိုက္ျခင္းျဖင္႔ သားေလးေယာက္လံုး အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ကာ ဖခင္ၾကီးကို ျပဳစုလုပ္ေကြ်း ၾကရေပေတာ႔သည္။
(ဓမၼပဒ အဌကထာ၊ နာဂ၀ဂ္၊ ပုဏၰားအိုၾကီးႏွင္႔ သားမ်ား၀တၱဳ)

မွတ္ခ်က္၊ ေတာသားေလးဘေလာ႔မွ ကူးယူေဖာ္ၿပၿခင္း...