သာဝတၳိျပည္ သာဝတၳိၿမိဳ႕မွာ အသျပာရွစ္သိန္း ခ်မ္းသာတဲ့ ပုဏၰားလင္မယား ရွိပါတယ္။ သူတို႔မွာ သားေလးေယာက္ ဖြားျမင္ပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ သားတစ္ဦးစီကို မိဘတို႔ ၀တၱရားနဲ႔အညီ ေငြအသျပာ တစ္သိန္းစီ ေပးၿပီးအိမ္ေထာင္ ရက္သားခ် ေပးလုိက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ ပုဏၰားမ ကြယ္လြန္သြား တဲ့အခါ ပုဏၰားႀကီးမွာ ေငြအသျာ ေလးသိန္းနဲ႔ တစ္ဦးတည္း က်န္ေနခဲ့တယ္။ ဒီအခါမွာ သားေလးေယာက္နဲ႔ ေခၽြးမေလးေယာက္က ငါတုိ႔အေဖက အထီးက်န္ေနၿပီ သူသာေနာက္မိန္းမ ထပ္ယူရင္ အခုက်န္ေနတဲ့ ေငြအသျပာ ေလးသိန္း ငါတို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး ၊ အေဖကို အခုလိုေသးမရွိ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရင္ ဒီအသျပာေတြ ရႏုိင္တယ္ဆုိၿပီး တိုင္ပင္ၿပီး ပုဏၰားႀကီးကို လုပ္ေကၽြးၾကပါတယ္။ စိတ္ထဲက မိဘေက်းဇူးကို သိတတ္လို႔ ျပဳစုတာ မဟုတ္ဘဲ ပုဏၰားႀကီးဧ။္ အသျပာ မ်က္နွာေၾကာင့္သာ လုပ္ေကၽြးၾကတာပါ။
ဒီလုိနဲ႔ ပုဏၰားႀကီး ယံုေလာက္တဲ့ တစ္ေန႔မွာ သားေတြက ေျပာပါတယ္။ အေဖ.. အေဖက အသက္ႀကီးၿပီ စီးပြားေရးလဲ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အေဖကိုလည္း တစ္ေယာက္ထဲ ထားရတာ စိတ္မခ်ဘူး၊ ဒီေတာ့ သားေလာက္အိမ္မွာ တေယာက္တလွည့္ လိုက္ေနပါ။ အေဖပိုင္တဲ့ အသျပာ ေလးသိန္းကိုလဲ သားတို႔ စီးအပြားအတြက္ ခြဲေ၀ေပးပါလုိ႔ ဖခင္ပုဏၰားဆီမွာ အေမြေတာင္းပါတယ္။ ပုဏၰားႀကီးကလည္း ေအာ္..ငါ့သားေတြေခၽြးမေတြက ေတာ္လုိက္၊လိမၼာလိုက္တာ။ င့ါအေပၚမွာလဲ အင္မတန္ လိမၼာေရးျခားရွိၿပီး ျပဳစုၾကတယ္ ဆုိၿပီးသူ႔မွာ က်န္ေနတဲ့ ေငြေလးသိန္းကို တစ္ေယာက္ တစ္သိန္းစီ သားေလး ေယာက္ကို ခြဲေ၀ေပးပါတယ္။ ပုဏၰားလည္းပဲ သားေတြအိမ္မွာ လုိက္ေနပါတယ္။
အေမြေတြရၿပီး တစ္လေလာက္ ၾကာေတာ့ သားႀကီးကဆူပူ ေခၽြးမက ျငဴစူေတာ့ သားလတ္အိမ္ကို သြားေနခဲ့ပါတယ္။ သားလတ္ကဆူပူ မိန္းမက ျငဴစူျပန္ေတာ့ ေနာက္သားတစ္ေယာက္ အိမ္ကိုေျပာင္းေနရ ျပန္ပါတယ္။ ေနစရာ အားကုိးစရာ မရွိေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေတြကလည္း လက္မခံ ၾကျပန္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းၿပီးေန ခဲ့ရာမွာ ေနာက္ဆံုး အားကုိးစရာ ေနစရာ မရွိေတာ့ ပုဏၰားအဖုိးအိုႀကီး ေလလြင့္ၿပီး ၿမိဳ႕တကာ ရြာတကာ မွာေတာင္းရမ္း စားေသာက္ၿပီး ေနခဲ့ရပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာ ပုဏၰားႀကီး စဥ္းစားတယ္။ သာဝတၳိၿမိဳ႕မွာ လူေတြကို ၾကင္နာသနားတတ္၊ အားကုိးစရာ ေပးတတ္တဲ့ ရဟန္းေဂါတမ ရွိတာပဲ။ ငါလည္း အားကိုးစရာမ်ား ရလုိရျငား သြားဦးမွပဲ လို႔ဆုိၿပီး ျမတ္စြာဘုရားထံ ေရာက္ရွိလုိ႔ လာခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားထံ ေရာက္ေတာ့ ပုဏၰားအဖိုးႀကီးက သူ႔ဘ၀ဇာတ္ကို ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ေျပာျပတယ္။ ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ပုဏၰားႀကီးကို သနားသြားၿပီး ဂါထာေလးပုဒ္ သင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ပုဏၰား၊ သင္ ဒီဂါထာေလးပုဒ္ကို အရေဆာင္ထားပါ။ ပုဏၰားပြဲလမ္းသဘင္ အစည္းအေ၀း က်င္းပတဲ့အခါ ပုဏၰားမ်ားစြာ တတ္ေရာက္လာ ပါလိမ့္မယ္။ သင့္သားေလးေယာက္လဲ ဒီအစည္းအေ၀းပြဲမွာ တတ္ေရာက္လာပါမယ္။ အဲဒီအခါ သင္ဒီဂါထာေလးပုဒ္ကုိ ပရိသတ္ေရွ႕မွာ ဆုိျပလုိက္ပါလို႔ ေဟာၾကားလုိက္ပါတယ္။ ပုဏၰားလည္း အစည္းအေ၀းပြဲ ေရာက္ရွိလာတဲ့ အခါၾကေတာ့ အုိ..ပရိသတ္အေပါင္း ပုဏၰားတို႔ အကၽြႏု္ပ္ အေၾကာင္းကို ခဏေလာက္ ေျပာခြင့္ျပဳပါ။ အကၽြနု္ပ္ကို ရဟန္းေဂါတမ သင္ေပးလိုက္တဲ့ ဂါထာေလးပုဒ္ကို ဆုိခြင့္ျပဳပါလုိ႔ ခြင့္ေတာင္းၿပီး ဂါထာေလးပုဒ္ကို ေျပာျပပါတယ္။
နံပါတ္တစ္ဂါထာရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အကၽြႏု္ပ္မွာ သားေလးေယာက္ ဖြားျမင္ပါတယ္။ ဒီသားေတြကို မိဘတို႔ ၀တၳရားနဲ႔ အညီျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ ခဲ့ေသာ္လည္း ငါအသက္အရြယ္ ႀကီးလာေတာ့ ေခြး၊ႏြား၊၀က္တို႔ကို ႏွင္ထုတ္သလုိ ငါ့အားေမာင္းထုတ္တယ္။ ငါ့သားေတြဟာ ေခြးထက္မုိက္တဲ့ သားေတြပါတကား။
နံပါတ္ႏွစ္ ဂါထာရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ငါ့မွာအသျပာ ရွိတုန္းေတာ့ ငါ့အားခ်ိဳသာစြာ ဆက္ဆံတယ္။ မိဘဆီက အေမြေတာင္း ၿပီးတဲ့အခါက် ေနာက္ထပ္ ရလမ္းမျမင္ေတာ့ ငါ့အား ေငါက္ငမ္းဆူပူ လုိက္ၾကတာ ငါ့သားေလးေယာက္ကို သရဲစီး ဘီလူးစီးေနတဲ့ သူမ်ားလုိ႔ေတာင္ ထင္မိပါတယ္။
နံပါတ္သံုး ဂါထာရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အသက္အရြယ္ အိုမင္းႀကီးရင့္တဲ့ ငါ့အား ႏြားအို ကၽြဲအိုႀကီးေတြကို ခုိင္းမေကာင္းလုိ႔ အစာေရစာ မေကၽြးဘဲ ေခ်ာင္ထုိးထားသည့္ တရစာၦန္လို ပစ္ထားၾကပါတယ္။ အားကိုးစရာ မရွိတဲ့ ငါ့မွာ ၿမိဳ႕တကာ လွည့္လည္ၿပီး ေတာင္းရမ္းစား ေသာက္ရတဲ့ ဘ၀ေရာက္ ေနရပါတယ္။
နံပါတ္ေလး ဂါထာရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အို...ပရိတ္သတ္ အေပါင္းပုဏၰားတို႔ ငါ့မွာ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ အားကိုးစရာ ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းရွိပါတယ္။ ဤေတာင္ေ၀ွးသည္ ငါလမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ ေခြးေဟာင္ျခင္း၊ ႏြားေမာင္းျခင္း၊ခ်ံဳထဲမက် ေရာက္ေအာင္ႏွင့္ ခလုတ္ကန္ သင္းမ်ားကို ကူညီရွင္းလင္း ေပးပါတယ္။ ငါဧ။္ရင္မွ ေပါက္ဖြားလာေသာ ရင္ႏွင့္သည္းခ်ာ သားေလးေယာက္ ရွိေသာ္လည္း ဖခင္ျဖစ္သူ ငါ့အေပၚမွာ ေစာ္ကားမိုက္ရိုင္း လုိက္ပံုမ်ား ေတာင္ေ၀ွးေလာက္ေတာင္ အားမကိုး ရပါတကားလို႔ ပုဏၰား အဖုိးအုိက ပရိသတ္ေတြကို ရင္ဖြင့္ျပပါတယ္။
ဒီအခါမွာ ပရိသတ္ေတြက ပုဏၰားႀကီးကို သနားလာ ၾကပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က ျဗဟၼဏ ၀ါဒမွာ မိဘဆီက အေမြယူၿပီး ျပန္လည္မျပဳစု မလုပ္ေကၽြး ဘူးဆုိရင္ အဲဒီသူကို သတ္တဲ့ဥပေဒ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ သားေလးေယာက္က ပုဏၰားႀကီးဆီလာၿပီး အေဖ သားတုိ႔ကို ခြင့္လြတ္ပါ၊ သားတုိ႔ မွားပါၿပီလို႔ မ်က္ရည္စက္လက္ နဲ႔အသနားခံ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ ၾကပါတယ္။ သားဆုိးသမီးဆုိးေတြကို ပစ္ရုိးထံုးစံ မရွိတဲ့ မိဘျဖစ္တဲ့ ပုဏၰားႀကီးက မၾကည့္ရက္ေတာ့ သတ္မယ္ လုပ္ေနတဲ့ ပုဏၰား ပရိသတ္ မ်ားကိုလည္း ပုဏၰားအဖိုးႀကီးမွ ကၽြႏု္ပ္ဧ။္ သားမ်ားဟာ တႀကိမ္တခါ မွားၾကတာမို႔ ခြင့္လြတ္ေပးပါရန္ ေတာင္းပန္ေပးပါတယ္။
ဒီအခါမွာ ပုဏၰားမ်ားက အဖကို လုပ္ေကၽြးပါ။ ေနာက္တခါ ဒီလိုမ်ိဳး ထပ္ျဖစ္ရင္ အသင္တို႔ကို သတ္ရပါ လိမ့္မည္လို႔ ေျပာဆိုသတိ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီမွာ သားေလးေယာက္က ပုဏၰားအဖုိးႀကီးကို အိမ္ျပန္ေခၚ သြားပါတယ္။ ေရမိုးခ်ိဳးေပး၊ အေမြးနံသာေတြ လိမ္းက်ံေပးၿပီး ေျခဆုပ္လက္နယ္ ျပဳလုပ္ေပးပါၿပီး ဇနီးမယား၊ သားသမီးေတြကို ဖခင္ျဖစ္သူ ပုဏၰားႀကီးအား လုပ္ေကၽြးျပဳစုဖို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာၾကားၾကပါတယ္။
ေန႔စဥ္ သားတစ္ေယာက္ဆီက ဆြမ္းအုပ္တအုပ္ပို႔ေတာ့ ဆြမ္းအုပ္ေလးအုပ္နဲ႔ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ပုဏၰားႀကီးက စဥ္းစားတယ္။ ငါအခုလို စိတ္ခ်မ္းသာ လူခ်မ္းသာ ျဖစ္သာ ရဟန္းေဂါတမရဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ ေၾကာင့္ဆုိၿပီး ျမတ္စြာဘုရားကို ဆြမ္းအုပ္နွစ္အုပ္ ဆပ္ကပ္လွဴ တန္းပါတယ္။
တစ္ေန႔ သားႀကီးျဖစ္သူက အလွဴအတန္း လုပ္ခ်င္ေတာ့ ဖခင္ပုဏၰားနဲ႔ တိုင္ပင္တယ္။ ဒီေတာ့ ပုဏၰားက ျဗဟၼဏေတြကုိ မလွဴခ်င္ဘူး အေဖကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ေဂါတမကိုသာ လွဴခ်င္ပါတယ္ လုိ႔ဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္း ၾကပါတယ္။ ပုဏၰားက အရွင္ဘုရားရဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ ယခုတပည့္ေတာ္ရဲ့ သားေလးေယာက္ဟာ လိမၼာသိတတ္ၿပီး ျပဳစုလုပ္ေကၽြးျခင္းေၾကာင့္ တျပည့္ေတာ္ဟာ ယခုဆုိရင္ျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရပါတယ္လုိ႔ ဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
သားေလးေယာက္နဲ႔ ေခၽြးမေလးေယာက္ကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရားက ခ်စ္သားတို႔ အသင္တို႔သည္ မိဘကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးျခင္းျဖင့္ ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာအမႈကို ျပဳလုပ္ေလသည္ ဆုိၿပီး မိဘကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးတဲ့ တရားေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္ မူျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ပုဏၰားအဖုိးႀကီးနဲ႔ သားသမီးေခၽြးမတို႔ အရိယာ ေသာတပန္ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။
ေလာကမွာ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေဒသ ေရာက္ေရာက္ ဘယ္အရြယ္ပဲ ေရာက္ေရာက္ မေမ့သင့္ အေမ့အပ္တဲ့ အရာငါးမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘယ္အရာနွင့္မွ် ႏိႈင္းယွဥ္လုိ႔ မရတဲ့ အနႏၱအနႏၱ ငါးပါးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေက်းဇူးေတြကို အခါအခြင့္ သင့္ရင္သင့္သလုိ ဆပ္ရပါမယ္။ မိဘဆရာ သမားေတြရဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးဟာ ႏိႈင္းမရေအာင္ ႀကီးမားလြန္းပါတယ္။ ေလာကမွာ ေက်းဇူးဆပ္လို႔ မေက်ႏိုင္တာ အေဖနဲ႔ အေမရဲ့ ေက်းဇူးေတြပါ။ ဘယ္သားသမီးကမွ် ေက်ေအာင္မဆပ္ ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက မိဘေက်းဇူးကို တရားနွင့္သာ ေက်ေအာင္ဆပ္လုိ႔ ရပါတယ္လုိ႔ ေဟာၾကားထားပါတယ္။
သဒၵါတရား၊ သီလတရား၊ ဒါနတရား၊ ပညာအရာမွာ အားနည္းေနတဲ့ မိဘေတြကို သဒၵါတရား ေတြရွိလာေအာင္ သီလတရားေတြ ရွိလာေအာင္၊ ဒါနတရားေတြ ရွိလာေအာင္၊ ပညာဥာဏ္ အရာမွာ အားနည္းေနတဲ့ မိဘေတြကို တရားနဲ႔ ဆံုဆည္းႏုိင္ေအာင္ သားသမီးေတြက စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ ေက်းဇူးဆပ္ ေပးသင့္ပါတယ္။
ေျမးျမစ္ေတြကို ထိန္းခိုင္းၿပီး အိမ္မွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ မေနေစဘဲ မိဘေတြကို ေက်ာင္းကန္ဘုရား သြားႏုိင္လာေအာင္ ၊သြားခ်င္လာေအာင္၊ တရားရွာ ရမယ့္အရြယ္မွာ တရားနဲ႔ပုတီးနဲ႔ ေနႏိုင္ေအာင္ သားသမီးေတြက စီမံေဆာင္ရြက္ ေပးရင္ျဖင့္ မိဘေတြကို သဒၵါနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ တယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားပါတယ္။
ကိုယ္က်င့္သီလ နည္းေနတဲ့ အက်င့္စာရိတၱ ပ်က္ျပားေနတဲ့ အေမမိဘ၊ ဥပုတ္ မေစာင့္နိုင္တဲ့ အေမမိဘေတြကို ဥပုတ္ေစာင့္နုိင္ေအာင္ သီလေတြ လံုၿခံဳႏုိင္ေအာင္ ေစာင့္ႏုိင္ဖုိ႔ သားသမီးေတြက ေက်ာင္းကန္ဘုရား ပို႔ေပးၿပီး သီလေစာင့္ တည္ႏိုင္ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ကာ သီလႏွင့္ ေက်းဇူးဆပ္လုိ႔ ရပါတယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားပါတယ္။
အသက္အရြယ္ ႀကီးလာတဲ့ မိဘေတြက သားသမီးကို ျပန္အားကုိး ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ သားသမီးေတြက အေမမိဘကို မေပးကမ္း ဘူးဆုိရင္ မိဘေတြက လွဴစရာ တန္းစရာ မရွိၾကေတာ့ ဒါနလုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ဒီေတာ့ သားသမီးေတြက မိဘလက္ထဲကို လွဴဖုိ႔ တန္းဖို႔ အတြက္ ဘယ္ေနရာမွာျဖင့္ ေက်ာင္းေဆာက္ေနပါတယ္ ဘယ္ေနရာမွာျဖင့္ ဘုရားတည္ ေနပါတယ္ ဆုိၿပီး အေမ အေဖ တုိ႔အတြက္ သံသရာ ရိကၡာထုတ္ ထုတ္ၾကပါ ဆုိၿပီးမိဘအတြက္ ေန႔စဥ္ဒါန ျပဳတတ္ေအာင္ ျပဳႏုိင္ေအာင္ လွဴႏုိင္၊ တန္းႏိုင္ေအင္ ပံုမွန္ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈေတြ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ သားသမီးက ေဆာင္ရြက္ေပးရင္ျဖင့္ စာဂ(ဒါန)ႏွင့္ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေဟာၾကားပါတယ္။
ေက်ာင္းကန္ဘုရား မသြားနိုင္တဲ့ မိဘ၊ တရားအားမထုတ္ရေသးတဲ့ မိဘေတြကို ေက်ာင္းကန္ဘုရား ပို႔ၿပီးေတာ့ အေမ၊အေဖ ဘယ္ေနရာမွာ တရားပြဲ ရွိပါတယ္ အေမတို႔ အေဖတို႔ တရားသြားနာပါ ဆုိၿပီး သားသမီးေတြကေသေသခ်ာခ်ာ လုိက္ပို႔ေပးရမယ္။ တရားစခန္းပြဲ ရွိတယ္ဆုိလွ်င္လည္း မိဘေတြ ေအးေအးေဆးေဆး တရားအား ထုတ္နိုင္ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ ေပးရင္ျဖင့္ ပညာနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ ျခင္းျဖစ္ပါတယ္ လုိ႔ေဟာၾကားပါတယ္။
မိဘေတြကို သဒၵါ၊သီလ၊စာဂ၊ပညာ ဆိုတဲ့ေလးမ်ိဳးနဲ႔ ဆပ္ရင္ျဖင့္ မိဘေက်းဇူး ေက်ပါတယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားထားတာပါ။ မိဘအသက္ ရွိစဥ္မွာ ပစ္ထားၾကၿပီး ေသသြားမွ မ်က္ရည္က်ျပ မေနပါနဲ႔။ အဲဒါဆို တန္ဖုိးမရွိတဲ့ သားသမီးေတြ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ မိဘေက်းဇူးကို မဆပ္ႏုိင္ရင္ ေနပါ၊ ေက်းဇူးေတာ့ မကန္းသင့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အဖကို လက္၀ဲပုခံုးေပၚတင္ အမိကို လက္ယာပုခံုးေခၚ တင္ၿပီးလုပ္ေကၽြး ျပဳစုတာေတာင္ မိဘေက်းဇူးကို ေက်ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ ေသးပါဘူးတဲ့။
ယူဇနာ ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္း ထုတည္ရွိတဲ့ မဟာပထ၀ီေျမႀကီး ဘယ္ေလာက္ပင္ ထူပါတယ္ ေျပာေျပာ မိဘဂုဏ္ေက်းဇူးနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ ၀ါးရြက္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ယူဇနာ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ အျမင့္ေဆာင္တဲ့ ျမင့္မုိရ္ေတာင္လည္း မိဘေက်းဇူးႏွင့္ ႏႈိင္းစာလွ်င္ ႏြားဦးခ်ိဳေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။စၾကာဠာ အနႏၱ ဘယ္ေလာက္ပင္ က်ယ္က်ယ္ မိဘေမတၱာ ေက်းဇူးမ်ားနွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ အပ္နဖားေပါက္ ေလာက္ေလးပဲ ရွိပါတယ္။ ဘယ္၍ဘယ္မွ် ရွိတယ္လုိ႔ သမုဒၵရာေလးစင္းမွ စီးဆင္းတဲ့ ေရမ်ားကို တိုင္းတာလို႔ မရသလုိပဲ သမုဒၵရာမွာ စီးဆင္းတဲ့ ေရမ်ားကို မိဘေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္လည္း မိုးေရစက္ တစ္ေပါက္ေလာက္ပင္ ရွိပါတယ္တဲ့။
မိဘနွစ္ျဖာ၊ရွိေလရာ
ဘယ္ခါ မေမ့အပ္
အခြင့္သင့္ကာ တတ္ႏိုင္ရာ
မွန္စြာေက်းဇူးဆပ္
မဆပ္ႏိုင္ဘူး ထားလုိက္ဦး၊
ေက်းဇူး မကန္းအပ္။
မဆပ္ျခင္းထက္ ေက်းစြပ္ခ်က္
ဆထက္ဆုိးသည္မွတ္။
လုိ႔ဆုိတဲ့ မိဘေမတၱာ သားလိမၼာ တရားေတာ္ကို နာၾကားၿပီး ျပန္လည္ေရးသား လိုက္ပါတယ္။မိဘကို လုပ္ေကၽြးေသာ သူသည္ ပစၥဳပၸန္မွာလည္း အသက္ရွည္ က်န္းမာၿပီး သြားေလရာမွာ မ်က္နွာပြင့္ပါတယ္၊ ေဘးအႏၱာရယ္ဆုိးမ်ား က်ေရာက္ျခင္းမွလည္း ကင္းေ၀းေစပါတယ္။လူ၊နတ္ ခ်စ္ခင္ၿပီး သာ၀တၱ ံနတ္ျပည္က သိၾကားမင္းကေတာင္ ေန႔စဥ္ရွစ္ခုိး ရပါတယ္ေနာ္။
လူသားတုိင္း မိဘဆီက ေမွ်ာ္ကုိးၿပီး ေက်းဇူးဆပ္တာ မျဖစ္ေစဘဲ မိဘဧ။္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို သိျမင္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္လို႔ သားလိမၼာ သမီးလိမၼာ ဘ၀ကို ပိုင္ဆုိင္ရရွိ ႏုိင္ၾကပါေစ။တကယ္ေတာ့ ဒီပို႔စ္ေလးကို မက္မက္ရဲ့ ရင္ထဲမွာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း က်ေရာက္ေနတဲ့ အေမမ်ားေန႔ အေဖမ်ားေန႔ ကိုရည္မွန္းၿပီး နာၾကားခဲ့ရတဲ့ တရားေတာ္ကို ျပန္လည္ေရးသား ေပးလိုက္တာပါ။
အိပ္မက္ခ်စ္သူ ဘေလာ႔မွ ...
